نام کتاب : چهل حدیث (ترجمه الأربعون للشهید الأوّل) نویسنده : شهید اول جلد : 1 صفحه : 66
حديث 30-
از امام صادق 7 روايت شده است كه در باره آيه فَمَا اسْتَكانُوا لِرَبِّهِمْ وَ ما
يَتَضَرَّعُونَ[1] [نسبت به
پروردگارشان فروتنى نكردند و به زارى در نيامدند]. فرمود:
تضرّع: [در اينجا]
برداشتن دستها به دعاست.
و از امام كاظم 7 روايت شده است كه فرمود:
تبتّل: اين است كه كفّ
دو دستت را به دعا بردارى.
ابتهال: اين است كه
دستها را بگسترانى و پيش رو بدارى.
رغبة: اين است كه رو به
قبله بايستى و كف دستها را مقابل صورتت به جانب آسمان بگيرى.
رهبة: اين است كه كف دو
دستت را بگيرى و به جانب صورت بلند كنى.
و تضرّع: اين است كه دو
انگشتت را حركت دهى و با آنها اشاره نمايى.
توضيح: مرحوم شيخ صدوق
رضوان اللَّه تعالى عليه نقل مىكند:
بصبصة: اين است كه دو
انگشت سبّابهات را به جانب آسمان بردارى، حركت دهى و دعا كنى.
الحديث الحادى و
الثلاثون-
و بالاسناد المقدم-
إلى ابن بابويه قال: حدثنا أحمد بن محمّد المكتب قال: حدّثنا أحمد بن محمد بن
الورّاق قال: حدّثني بشر بن سعيد بن قولويه المعدّل بالرافقة قال: حدّثنا عبد
الجبار بن كثير التميمي، قال:
سمعت محمّد بن حرب
الهلالي أمير المدينة يقول: سألت جعفر بن محمّد 7 فقلت: يا ابن
رسول اللَّه في نفسي مسألة أريد أن أسألك عنها؟