حديث 28-

امام حسن عسكرى 7 از پدرانش از رسول خدا 6 نقل كرده است كه پيامبر اكرم 6 روزى به يكى از اصحابش فرمود: اى بنده خدا! مهربانى كن براى خدا، و خشمگين باش براى خدا، دوستى كن در راه خدا، و دشمنى كن در راه خدا. زيرا جز اين راه، به ولايت و دوستى خدا نخواهى رسيد؛ و آدمى مزه ايمان را نمى‌چشد اگر چه نماز و روزه‌اش زياد باشد- مگر اينكه حبّ و بغض او براى خدا باشد. و براستى كه بيشتر برادرى مردم در اين روزگار بر مدار دنيا مى‌چرخد، بر سر آن با هم دوستى كنند و بر سر آن با هم دشمنى ورزند، و اين نزد خدا براى آنها هيچ فايده‌اى ندارد.

آن مرد گفت، چطور بدانم كه در راه خداوند متعال دوستى و دشمنى كرده‌ام؟

دوست خدا كيست تا با او دوستى كنم و دشمنش كيست تا دشمن او باشم؟

رسول اكرم 6 اشاره به على 7 كرد و فرمود: اين مرد را مى‌بينى؟

گفت: آرى.

فرمود، دوست او دوست خداست، او را دوست بدار، و دشمن او دشمن خداست او را دشمن بدار. دوستش را دوست بدار گر چه كشنده پدرت باشد، و دشمنش را دشمن بدار گر چه پدر يا فرزندت باشد.

الحديث التاسع و العشرون-

و بالاسناد المقدم- إلى ابن بابويه، قال حدّثنا محمد بن موسى بن المتوكل حدّثنا محمد بن يحيى العطار، عن أحمد بن محمد بن عيسى، عن عثمان بن عيسى:

عن أبي أيّوب الخزّاز، قال: سمعت أبا عبد اللَّه 7 يقول: لمّا نزلت هذه الآية على النّبىّ 6 «مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِنْها» قال رسول اللَّه 6 اللّهم زدني‌