يرحمك اللَّه‌]، 5- يارى رساندن ستمديده، 6- افشا و آشكار نمودن سلام، 7- و پذيرفتن دعوت [مؤمن‌].

و آنان را نهى كرد از: 1- استفاده از انگشترى طلا، 2- نوشيدن از ظرف طلا و نقره، 3- و سوار شدن بر زين‌هاى حريرى قرمز رنگ‌[1]، 4- پوشيدن لباس ديبا، 5- حرير، 6- ابريشمى، 7- و ارغوانى.

توضيح: بعضى از اوامر و نواهى در اين حديث،- بر خلاف نظر قائلين به وجوب تمام اوامر و نواهى در آن- با ادلّه ديگرى كه استفاده مى‌شود، براى وجوب نيست.

تشميت (با شين و سين): به معنى دعا كردن براى كسى است كه عطسه مى‌كند مثل گفتن: يرحمك اللَّه.

ثعلب گفته است: تسميت (با سين)، مشتق از «سمت» به معنى «قصد» است.

ابو عبيده گفته است: تشميت (با شين)، در كلام عرب بيشتر و مشهورتر است.

افشاء سلام: به معنى نشر و اظهار [عملى‌] سلام كردن است.

استبرق: به معنى «ديباى پر رنگ» است. و ديباج نيز معرّب ديباى فارسى است.

أرجوان: به معنى «قرمز پررنگ» و [معرّب ارغوان فارسى است‌].

الحديث العاشر ما

أخبرني به السيد العلامة النسّابة تاج الملّة و الدين أبو عبد اللَّه محمد بن معيّة قراءة عليه بالحلة سادس عشر من شعبان سنه أربع و خمسين و سبعمائة، قال: أخبرني الشيخ السعيد نجم الدين أبو القاسم عبد اللَّه بن علوي بن حمدان الحلي، قال: أخبرني الشيخ الفقيه القارئ المتقن‌

[1]- مياثر الحمر. مياثر جمع« ميثرة- از مادّه وثر-» به معنى« ليّن و نرم»، از نوع زينهاى عجمى بوده كه از حرير يا ديبا مى‌ساخته‌اند و« حمر» جمع احمر، به معنى« قرمز رنگ» است. و مياثر الحمر: زينهاى مخصوص حريرى قرمز رنگى بوده كه به عنوان تبختر و اشرافيت و فخر فروشى بر پشت اسبان مى‌گذاشتند و بر آن سوار مى‌شدند و به همين جهت هم رسول خدا 6 از آن نهى فرموده است( كه البته اين گونه نهى‌ها، نهى تنزيهى است). ضمنا در بعضى نسخه‌ها« مآثر» آمده كه غلط است و صحيح آن همان« مياثر» است كه توضيح داده شد.( نهايه ابن اثير و مجمع البحرين: مادّه وثر).