فصل‌

در آنچه بيان مى‌كنيم براى كسى كه عذرى از نشستن بر مزار و مرقدش دارد يا از نشستن در پيشگاه آقايش خسته مى‌شود و اگر برايت عذرى از نشستن و بستر خواب را به كنار گذاشتن نباشد يا همتت پست و ناچيز و شناخت تو از طلب سعادت دنيا و آخرت ضعيف باشد در هر حالى كه هستى بگو:

(يا راحم الضعيف الهالك يا واهب الممالك قد سمعت من حكمك الشّامل لاهل الابصار الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِياماً وَ قُعُوداً وَ عَلى‌ جُنُوبِهِمْ وَ يَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلًا سُبْحانَكَ فَقِنا عَذابَ النَّارِ و ها انا أسألك على جنبى ان تعفو ذنبى و ان تجعلنى ممّن اغنيته بعلمك عن المقال و بكرمك عن السّؤال) اى رحم‌كننده بر ناتوان ناپايدار و اى بخشنده ممالك، از حكم تو كه شامل اهل بينش است شنيده‌ام كسانى كه در حال ايستاده و نشسته و بر پهلويشان (در همه حال) خدا را ياد مى‌كنند و در آفرينش آسمانها و زمين مى‌انديشند (مى‌گويند) پروردگارا اينها را بيهوده و به باطل نيافريده‌اى ترا تنزيه مى‌كنم پس ما را از عذاب آتش حفظ فرما و هم اكنون در حالى كه به پهلو خوابيده‌ام از تو عفو و بخشش از گناهم را مى‌طلبم و اينكه مرا قرار دهى از جمله كسانى كه او را بى‌نياز ساخته‌اى به علم خود، از گفتار، و به كرمت، از سؤال.