سيد و معاصرين او

براى اينكه بر نحوه زندگانى و تفكر سيد بن طاوس آگاه گرديم لازم است خلفاء زمان او و اوضاع و احوالى كه بر جامعه آن روز حاكم بوده بشناسيم. گر چه ورود به اين مبحث دامنه‌دار در اين مقدمه كوتاه به مصلحت نيست ولى ذكر مختصرى از آنچه در تاريخ آمده مفيد خواهد بود.

چون ابو العباس احمد بن مستضى‌ء ملقب به الناصر لدين اللَّه سى و پنجمين خليفه عباسى از سال 575 به خلافت رسيده و 47 سال مدت خلافتش به درازا كشيده، سيد بن طاوس مدت 33 سال در زمان اين خليفه زيسته يعنى همان كسى كه در زمان آشوب و اختلافات سياسى و ناآرامى‌هايى كه خوارزمشاهيان، مغولان، چنگيزيان و هجوم مغول به ايران مسبب آنها بوده‌اند، خلافت مى‌كرده و قدرت مركزى خليفه در بغداد ضعيف بوده است.

بعد از ابو نصر محمد بن ناصر ملقب به الظاهر بامر اللَّه كه مدتها به دست پدر زندانى بوده به خلافت رسيده و بيشتر از يك سال هم خلافت نكرده است.

ابو جعفر منصور بن ظاهر ملقب به المتنصر كه در سال 640 هجرى مرده و مدت 17 سال خلافت كرده عالم دوست و شاعر و معارف پرور بوده و اوست كه مدرسه منتصريه را در بغداد ساخته و كتابخانه معظمى در آنجا به وجود آورده و علت اينكه سيد بن طاوس با وزير المستنصر (مؤيد الدين علقمى) و پسرش (عز الدين)