سخن كفش‌

رديابى از ديرباز بين بشر معمول بوده مثلا وقتى رسول اكرم 6 از مكه به مدينه مهاجرت كرد و ابتدا با ابو بكر به غار ثور رفت تا از تعقيب مشركين در امان بماند عده‌اى ردياب، آثار پاى پيامبر و ابو بكر را تا دم غار پيدا كردند و دنبال‌گيرى نمودند اما در جلو غار كه رسيدند بعلت تخم‌گذارى كبوتر در دهنه غار و اينكه عنكبوت بر قسمتى از دهنه آن تار تنيده بود داخل غار نشدند و از راهى كه آمده بودند برگشتند.

خلاصه، آثار پاى دو جاندار هرگز با هم مساوى نيست زيرا همان طور كه ديديم اصولا در جهان خداوند دو چيز مساوى و يكسان را خلق نكرده تا آثار باقيمانده از آنها برابر باشد. اكنون نكته‌اى را يادآور مى‌شويم تا خود بيازماييد و از اين امتحان، ضمن بهره‌گيرى علمى به اهميت بقاى آثار پى ببريد.

هيچ كس نيست كه مانند ديگرى كف كفش خود را بساباند علتش هم اين است كه وزن، قد، نحوه راه رفتن اشخاص در سايش كفش مؤثر است و چون همه مردم راه رفتن يك نواخت ندارند وزن‌هايشان هم متفاوت و قدهايشان گوناگون است لذا سائيدگيهاى اطراف كف كفش افراد با هم مساوى نيست. مثلا اگر چند نفر كفش مردانه «ملّى» يا «بلّا» كه داراى شكل و وزن و نمره مساوى باشد (مثلا نمره 42) به پا كند پس از چندى در اطراف كف و پاشنه هر كفشى سائيدگى‌هايى به وجود خواهد آمد كه اگر آنها را