نبيّك محمّد صلّى اللَّه عليه و اله حتّى ترميها بسبع حصيات و يجزيك ان تكبّر مع كلّ حصاة ترميها تكبيرة فان سقطت منك حصاة فى الجمرة اوفى طريقك فخذ مكانها من تحت رجليك و لا تاخذ من حصى الجمار الّذى قد رمى و اذا رميت جمرة العقبة حلّ لك كلّ شي‌ء الّا النّساء و الطّيب، و ترمى يوم الثّانى و الثّالث و الرّابع كلّ يوم بإحدى و عشرين حصاة، و ترمى إلى الجمرة الاولى بسبع حصيات و تقف عندها و تدعو، و إلى الجمرة الثّانية بسبع حصيات و تقف عندها و تدعو، و إلى الجمرة الثّالثة بسبع حصيات و لا تقف عندها، فاذا رجعت من رمى الجمار يوم النّحر إلى رحلك بمنى فقل اللّهُمَّ بك وثقت و عليك توكّلت فنعم الرّب أنت و نعم المولى و نعم النّصير)

ديگر برگشتن است از عرفات و مشعر به منى و رمى جمار در منا در بعضى از نسخ هست‌

«ثمّ امض إلى منى»

پس از مشعر برو به منى پس چون به جاى خود آيى در منى پس متوجه رمى جمره عقبه شو و آن جمره‌ايست كه دورتر است از دو جمره ديگر نظر به كسى كه از عرفات آيد و مى‌بايد كه با طهارت باشى، و از آن هفتاد سنگ ريزه كه از مشعر برداشته هفت سنگ ريزه را بيرون آر و در ميان وادى مى‌ايستى رو بقبله به حيثيتى كه ميان تو و جمره ده گام يا پانزده گام فاصله باشد و سنگ ريزه‌ها را در دست چپ گير و رو بقبله كرده مى‌گويى كه خداوندا اين سنگ ريزه‌هاست كه بحسب امر تو برداشته‌ام به محض تعبد و جواب چندين هزار از شياطين جن و انس را گفته‌ام كه شبهات كرده‌اند كه اين چه معنى دارد و چه فايده بر اين مترتب است در وقتى كه حضرت ابراهيم 7 باين سنگ ريزه شياطين را از خود راندند فايده داشت و اليوم چه فايده دارد، و جواب گفته‌ام كه مى‌بايد بنده‌