شرح عبارت فوت مى‌شد و هر دو را ذكر كردن مستلزم تكرار و تطويل بود

الشّرب من ماء زمزم‌

(فان قدرت ان تشرب من ماء زمزم قبل ان تخرج فافعل و تقول حين تشرب اللّهُمَّ اجعله علما نافعا و رزقا واسعا و شفاء من كلّ داء و سقم انّك قادر يا ربّ العالمين)

ديگر نوشيدن آب زمزم است كه مستحب است قبل از سعى و عبارت صحيح معاوية بن عمار است، و حسنه حلبى است در دعا و هر دو تا سقم است پس اگر توانى كه بياشامى از آب زمزم پيش از آن كه متوجه سعى شوى بياشام.

و در حسنه حلبى است كه يك دلو يا دو دلو آب بكشد و بر سر و پشت و شكم بريزد و در وقتى كه آشامى مى‌گويى كه خداوندا اين آب را علم نافع گردان و روزى فراخ گردان و شفا گردان از هر درد و بيمارى به درستى كه قادرى بر همه چيز اى پروردگار عالميان، و معاويه گفت كه حضرت فرمودند كه بما رسيده است كه چون حضرت سيد المرسلين 6 نظر به زمزم فرمودند: فرمودند: كه اگر نه اين بود كه بر امتم شاق مى‌شد هر آينه يك دلو يا دو دلو خود مى‌كشيدم و چون من مى‌گردم همه كس را متابعت لازم بود و مشكل است همه كسرا دو دلو عظيم كشيدن. و ظاهرش آن بود كه بر تقديرى كه آن حضرت مى‌كشيدند و مى‌فرمودند كه سنت است همان مردمان هجوم مى‌كردند و چندين هزار كس را نهايت اشكال بود، يا آن كه خوف قتال نيز بود و از اين گفتن زايد بر استحباب مؤكد مفهوم نمى‌شود.