چيزى نيست و از اين حديث ظاهر مى‌شود كه تأديب حضرت از جهة اين بود كه امثال ايشان هر كار كه كنند مى‌بايد بپرسند و نگويند كه اصل عدم وجوبست‌

(و قال امير المؤمنين صلوات اللَّه عليه أمرتم بالحجّ و العمرة فلا تبالوا بأيّهما بداتم قال مصنّف هذا الكتاب قدّس اللَّه روحه يعنى العمرة المفردة فامّا العمرة الّتى يتمتّع بها إلى الحجّ فلا يجوز الّا ان تبدا بها قبل الحجّ و لا يجوز ان تبدا بالحجّ قبلها الّا ان لا يدرك المتمتّع ليلة عرفة فبدا بالحجّ ثمّ يعتمر من بعد)

و منقولست كه حضرت امير المؤمنين صلوات اللَّه عليه فرمودند كه شما مامور شده‌ايد بحج و عمره پس پروا مداريد كه به كدام يك ابتدا كنيد.

يعنى اختيار داريد در تقديم هر يك از اين هر دو كه خواهيد. و ظاهرا از روى تقيه وارد شده است، و صدوق مى‌گويد كه مراد حضرت حج افراد و عمره مفرده است كه مخير است در تقديم هر يك از اين هر دو كه خواهيد و تاخير، و ممكن است كه حضرت اين حديث را در مكه معظمه فرموده باشند كه چون ايشان و جمعى كه حوالى مكه‌اند حج تمتع بر ايشان واجب نيست و حج افراد و قران واجبست ايشان مخيرند در تقديم و تاخير، اما عمره تمتع را البته بايد كه مقدم دارند بر حج و جايز نيست كه حجرا بر او مقدم دارند مگر وقتى كه روز عرفه برسد بحج و خوف داشته باشد كه اگر عمره را اول به جا آورد وقوف عرفات فوت شود يا حايض و نفساء چنانكه گذشت كه در اين صور ابتدا بحج مى‌كند و عمره مفرده را بعد از آن به جا مى‌آورد

[ترك طواف مستحبى هنگام شلوغى‌]

(و قال الصّادق صلوات اللَّه عليه اوّل ما يظهر القائم صلوات اللَّه عليه من العدل ان ينادى مناديه ان يسلّم اصحاب النّافلة لأصحاب‌