باب بلوغ الهدى محلّه‌

(روى علىّ بن ابى حمزة عن ابى عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه قال اذا اشترى الرّجل هديه و قمطه فى بيته فقد بلغ محلّه فان شاء فليحلق)

اين بابى است در رسيدن هدى به جاى خود كه حق سبحانه و تعالى فرموده است كه متراشيد سر را تا برسد هدى به جاى خود و قبل از اين آيه فرمود كه اگر ممنوع شويد به دشمن يا به مرض و اشهر مرض است چنانكه خواهد آمد پس بر شما واجبست آن چه ميسر شود از هدى پس ظاهر آيه در محصور است كه هدى خود را مى‌فرستد، و با آن جماعت وعده مى‌كند كه فلان روز بكشيد اگر در عمره باشد، تخمين مى‌كند روز رسيدن رفقا را به مكه معظمه پس اگر در حج باشد روز دهم را وعده مى‌كند كه در آن روز بكشند، و اگر در عمره باشد بعد از روز وصول تخمينى بدو سه روز و بعد از آن مى‌كشند و محصور در اينجا كه مانده است محل مى‌شود و سر را مى‌تراشد، و جمعى بظاهر لفظ عمل نموده‌اند كه مطلقا سر تراشيدن حرام است تا هدى به جاى ذبحش برسد و آن مكه است در عمره و مناست در حج و تا هدى را نكشد سر را نمى‌تواند تراشيد و ظاهر اخبار نيز اطلاقست چنانكه مرويست در موثق كه حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه فرمودند كه هر گاه شخصى هدى را بخرد و دست و پاى آن را از جهة ذبح به بندد و در خانه خودش در مكه يا منى پس گويا هدى به محلّش رسيده است سر مى‌تواند