به حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه كه شما مى‌دانيد كه كار من چيست يعنى شتر به كرايه مى‌دهم و گاه هست كه به نزد من مى‌آيد زنى كه من مى‌شناسم كه مسلمانست و دوست دار شماست و شيعه شماست و محرمى ندارد كه او را بر شتر سوار كند و به زير آورد شتر به او كرايه بدهم حضرت فرمودند كه هر گاه زن شيعه بيايد به او كرايه بده يا او را مى‌توانى كه بر شتر سوار كنى و به زير آورى به درستى كه مؤمن محرمست بر مؤمنه بعد از آن اين آيه را خواندند كه مردان و زنان شيعه بعضى از ايشان ولايت دارند بر بعضى يعنى زن شيعه بمنزله خواهر و مادر و فرزند يكديگرند در امثال اينها. و مراد از مؤمن در اينجا ظاهرا عادلست يعنى امثال تو مردمان عادل ضبط مى‌كنى خود را كه بقصد لذت او را بر ندارى چنانكه مادر و خواهر خود را بر مى‌دارى و اگر نظرت برو و موى او افتد مكرر نظر نمى‌كنى قصور ندارد.

و به دوازده سند حسن از ابو بصير منقولست قريب باين از آن حضرت صلوات اللَّه عليه، و در حسن كالصحيح از آن حضرت صلوات اللَّه عليه منقولست كه فرمودند كه زن حرّه متوجّه مكه معظمه مى‌تواند شد با ثقات يعنى عدول ضابط يا جمعى كه اعتماد بر ايشان باشد اگر چه بد مذهب باشند