باب حجّ الصّبيان‌

[عبادات اطفال‌]

(روى زرارة عن احدهما صلوات اللَّه عليهما قال اذا حجّ الرّجل بابنه و هو صغير فانّه يامره ان يلبّى و يفرض الحجّ فان لم يحسن ان يلبّى لبّوا عنه و يطاف به و يصلّى عنه قلت ليس لهم ما يذبحون عنه قال يذبح عن الصّغار و يصوم الكبار و يتّقى عليه ما يتّقى على المحرم من الثّياب و الطّيب و ان قتل صيدا فعلى ابيه)

اين بابى است در كيفيت حج اطفال نابالغ بدان كه در نماز و روزه و ساير عبادات اطفال را به آن‌ها مى‌دارند تا عادت كنند و لازمست كه شعورى داشته باشند بخلاف حج كه اطفال شيرخواره را بحج مى‌توان داشت تا مشرف شوند و سبب توفيقات شود بعد از بلوغ و اگر مميز باشند حج ايشان تمرينى خواهد بود.

به اسانيد صحيحه و كالصحيحه منقولست از زراره كه يكى از صادقين صلوات اللَّه عليهما فرمودند كه هر گاه شخصى طفل صغير خود را خواهد كه حجش بفرمايد امر مى‌كند او را به تلبيه و اگر نتواند گفتن تلقينش مى‌كند و حج را به نيت احرام و تلبيه بر او واجب مى‌گرداند پس اگر طفل نتواند گفت اوليا از جهة او تلبيه مى‌گويند يعنى پدر و جد پدرى هر چند بالا رود، و در كافى لبّى مفرد است يعنى پدرى كه او را آورده است بحج به نيابت او تلبيه مى‌گويد و او را طواف فرمايد و بدل او نماز طواف را بكند