باب الصّلاة فى السّفينة

(سال عبيد اللَّه بن على الحلبيّ ابا عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه عن الصّلاة فى السّفينة فقال و حين يستقبل القبلة و يصفّ رجليه فاذا دارت و استطاع ان يتوجّه إلى القبلة و الّا فليصلّ حيث توجّهت به و إن امكنه القيام فليصلّ قائما و الّا فليقعد ثمّ يصلّى».)

اين بابى است در بيان كيفيت نماز در كشتى به اسانيد صحيحه منقولست از عبيد اللَّه كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه از نماز در كشتى حضرت فرمودند كه رو بقبله مى‌كند و راست مى‌ايستد باين عنوان كه پاها را بهم مى‌چسباند كه نيفتد و هر گاه كسى بگردد از قبله و تواند كه رو بقبله كند بكند و اگر نتواند رو كند بهر طرفى كه كشتى رود و اگر ممكن باشد او را كه ايستاده نماز كند ايستاده نماز كند و اگر نتواند بنشيند و نماز كند.

( «و قال له جميل بن درّاج تكون السّفينة قريبة من الجدّ فاخرج و اصلّى قال صلّ فيها اما ترضى بصلوة نوح 7»)

و در صحيح منقولست از جميل كه گفت عرض نمودم به حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه كه گاه هست در كشتى نزديكيم به ساحل بيرون آيم و نماز كنم حضرت فرمودند كه در كشتى نماز كن آيا خوشنود نيستى كه بنحو نماز نوح نماز كنى.

بدان كه بحسب ظاهر در اين باب تعارضى در ميان اخبار هست زيرا كه در حسن كالصحيح از حماد بن عيسى منقولست كه گفت شنيدم كه شخصى از حضرت‌