بدو گفتم كه اى مجبور كلفت‌

نباشد عشق را با خواب الفت‌

تو را سر ميخراشد نقل اخبار

مرا دل ميشكافد سرّ آثار

رسول و مرگ حاشا ز اين تخيّل‌

حسين و خواب كلّا ز اين تعقّل‌

نصيحت گوش كن گر مرد حالى‌

خذ العلم من افواه الرّجال‌

چو مرّيخ از براى جستن كين‌

به خنك آسمان زد زين زرّين‌

شه كونين سلطان قبايل‌

نبىّ خلقت، على خوى و خصايل‌

طلب فرمود سلطان جوان را

برادرش آن امير كاروان را

بفرمودش كه اى با جان برابر

به من از هر برادر مهربان‌تر

بسيچ راه بيت اللَّه ميكن‌

حريم اللَّه را آگاه ميكن‌

برادر با برادرزادگان را

ز مردان و زنان پير و جوان را

كه عشقم ميكشاند سوى بيتم‌

بجا يك تن نماند ز اهل بيتم‌

مهيّا چون كنى خيل و خدم را

برون آور تو بانوى حرم را

نشان بر محملش با عزّ و تمكين‌

كه باشد او چراغ حجله دين‌

زنان و كودكان بنشان به محمل‌

كه در اين شهر ما را نيست، منزل‌