نباشد در همه عالم، قرينش‌

مگر آن كس كه باشد، جانشينش‌

على سلطان دين، نفس پيمبر

خدا را در صفات ذات مظهر

نبى را ابن عم و پشت و بازو

خدا را دست و چشم و گوش و پهلو

اميرى در لباس پارسائى‌

شهى دارى ملك كبريائى‌

بود هادىّ هر گمگشته و ضالّ‌

يكى از بندگانش، عقل فعّال‌

خداوند سمند تيغ ميدان‌

شه مردان عالم شير يزدان‌

دم صبح ولايت از دم او است‌

يد اللّهى نگين خاتم او است‌

من و تحرير نعت شه كماهى‌

شريكم با قلم در روسياهى‌

شبى دل با من آغازيد غوغا

كه اى شوريده مهجور و شيدا

تو را چون حاصل از اين زندگى نيست‌

مرا محصول جز شرمندگى نيست‌

گذشتت عمر در بيهوده كارى‌

همانا غافل از روز شمارى‌

نه استقرار دارى نه فراغت‌

نه آرام و نه آسايش نه راحت‌

نه خود بشناختى تا حق‌شناسى‌

نه بر پاداشى حق را سپاسى‌

تو را مقصود از اين رنج و محن چيست؟

بمن گو معنى حبّ الوطن چيست‌

بيابانى چه ميداند وطن را؟

نداند خود ز آسايش محن را