20-

چون حسين 7 به شهادت رسيد، جمعى بسيار از مردم نوحه جنّ را بر آن حضرت شنيدند:

اى ديده هر چه در توان دارى گريه كن، چه بعد از من چه كسى بر شهدا مى‌گريد

بر آن گرده كه مرگ آنان را به جاى نامعلوم در حكومت عبدى مى‌برد

اى كسانى كه حسين را از سر نادانى كشتيد، شما را به عذاب كيفر بشارت باد

همه آسمانيان و پيامبران و طوايف شما را نفرين كنند

حقا كه از زبان فرزند داود (سليمان) و موسى و عيسى بر شما نفرين فرستاده شد

و يلبسن ثياب السّود القصيّات بهترين زنان جنّ سياهپوش از سر غم مى‌گريند و بر صورتهاى زيبايشان سيلى ميزنند

سوگند به خدا نزد شما نيامدم تا آن كه حسين را در كربلا ديدم كه جبين بر خاك مى‌ساييد

در پيرامون جوانانى كه خون از گلوهايشان مى‌جهيد چونان چراغهايى كه تاريكيها را روشن مى‌نمود

حسين چراغ تابانى است كه از نورش بهره گيرند، خدا مى‌داند كه سخنى باطل نگفتم‌