[خطبه امام در مواجهه با سپاه عمر بن سعد]

راوى گويد: ابن زياد اصحابش را براى جنگ با حسين 7 فرا خواند و آنها پيرويش كردند و با آن كه سبكشان مى‌شمرد باز هم فرمانش بردند، دين و دنياى عمر بن سعد را خريد و به فرماندهى سپاه برگزيدش، و او پذيرفت. عمر بن سعد با چهار هزار سوار براى جنگ با امام از كوفه بيرون شد، و ابن زياد پياپى برايش نيرو مى‌فرستاد و تا آن كه در كربلا تا شب ششم محرّم بيست هزار لشكر وارد شدند، ابن سعد عرصه را بر حسين 7 تنگ كرد و آب را بر روى او و اصحابش بست، و آنان را گرفتار تشنگى كرد.

امام 7 برخاست و به قائمه شمشيرش تكيه داد، با صداى بلند ندا در داد و فرمود:

«شما را به خدا سوگند مى‌دهم آيا مرا مى‌شناسيد؟» گفتند: آرى تو فرزند رسول اللَّه و سبط اويى.

فرمود:

(أنشدكم اللَّه هل تعلمون أنّ جدّى رسول اللَّه 6؟)

، «شما را به خدا آيا مى‌دانيد كه رسول اللَّه 6 جدّ من است؟» گفتند: خداوندا آرى.

فرمود:

(أنشدكم اللَّه هل تعلمون أنّ أمّى فاطمة ابنة محمّد؟)

، «شما را به خدا آيا مى‌دانيد كه مادرم فاطمه دختر محمّد است؟» گفتند: آرى.

فرمود:

(أنشدكم اللَّه هل تعلمون أنّ أبي علي بن أبي طالب؟)

، «شما را به خدا آيا مى‌دانيد كه پدرم علىّ بن ابى طالب است؟»