اين روايت از طرق متعدّد نقل شده است‌[1].- ابو عمر زاهد به اسناد خود از ابن عبّاس مى‌گويد: محمّد مصطفى 6 يك روز كه شادمان بود فرمود: «منم آن جوانمرد، فرزند جوانمرد و برادر جوانمرد.» اين سخن پيامبر 6 كه: «من جوانمردم» زيرا كه جوانمرد عرب بود به اجماع يعنى سرور همه آن‌ها به شمار مى‌آمد، و اين سخن ايشان كه «پسر جوانمردم» اشاره دارد به ابراهيم خليل در اين آيه شريفه: قالُوا سَمِعْنا فَتًى يَذْكُرُهُمْ يُقالُ لَهُ إِبْراهِيمُ‌،[2] و اين كه فرمود: «برادر جوانمردم» يعنى برادر على (ع) هستم، و اين همان مفهوم سخن جبرئيل است در روز بدر كه خبر پيروزى را به آسمان برد در حالى كه از شادى فرياد مى‌كرد: «لا سيف الّا ذو الفقار و لا فتى الّا علىّ.» ابن عبّاس مى‌گويد: ابو ذر را ديدم كه خود را به پرده كعبه آويخته بود و مى‌گفت: هر كه مرا شناخت كه شناخت و هر كه مرا نشناخته من ابو ذر هستم. اگر آن قدر روزه بگيريد كه پيكرتان چونان نخ شود و اگر آن قدر نماز بگزاريد كه پشتتان خميده گردد بدون دوستى على سودى نرساندتان.

اينك كه چنين روايتى را زاهدترين مردم در ميان اهل سنّت يعنى ابو عمر زاهد نقل مى‌كند ديگر چگونه مى‌توان امام (ع) را ناديده گرفت، مگر آن كه محبّت دنيا و رياست‌طلبى در كار باشد.

[1] احقاق الحق 6/ 23- 12.

[2] انبياء/ 60؛ گفتند: شنيده‌ايم جوانى به نام ابراهيم از آن‌ها سخن مى‌گفته است.