بخش 122

يكى از فقيهان مرا گفت، امامان- كه بر آنان درود باد- به مجلس پادشاهان و خلفا مى‌رفتند. در پاسخ باو مطلبى باين مفهوم گفتم: آنان كه درود خداى بر آنان باد- به مجلس شاه و خليفه وارد مى‌شدند اما در دل از آنها روى گردان بودند و باطنشان چنان كه خواست خداى سبحان بود بر آنها خشمگين بود. گفتم آيا خود را چنين مى‌بينى كه اگر آن اشخاص نياز ترا بر آورند و ترا به خود نزديك كنند يا در باره تو احسان نمايند چنان باشى كه پيشوايان با آنان بودند؟.

گفت نه و به مناسبت حال اقرار كرد و گفت كه وارد شدن ضعيفان بر توانمندان مانند وارد شدن اهل كمال بر آنان نيست.

بخش 123

يكى از پادشاهان بزرگ دنيا بارها به من نوشت در سرايى از او ديدار كنم كه بسيارى از مردم غافل آرزوى رفتن به آنجا را داشتند. در پاسخ به او نوشتم در مسكنى كه اينك در آنجا ساكنى بنگر كه آيا ديوارى يا آجرى يا زمينى يا فرشى يا پرده‌اى يا چيزى وجود دارد كه براى خدا و رضاى او جل جلاله در آنجا قرار داده باشى تا در آنجا حضور يابم و بر آن بنشينم و بر آن بنگرم و ديدن آن بر من آسان باشد؟

نيز بارها باو نوشتم چيزى كه در آغاز زندگانى ديدار