الا ساء ما تزرون، و بعدا لكم و سحقا، فلقد خاب السّعى و تبّت الايدى، و خسرت الصّفقة و بؤتم‌ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ وَ ضُرِبَتْ‌ عليكم الذّلّة و المسكنة.

ويلكم يا اهل الكوفة أ تدرون اىّ كبد لرسول اللَّه فريتم، و اىّ كريمة له ابرزتم، و اىّ دم له سفكتم، و اىّ حرمة له انتهكتم، و لقد جئتم بها صلعاء عنقاء سواء فقماء [و في بعضها: خرقاء شوهاء] كطلاع الارض، او ملاء السّماء، افعجبتم ان تمطر السّماء دما، و لَعَذابُ الْآخِرَةِ أَخْزى‌، و انتم لا تنصرون و لا يستخفنّكم المهل، فانّه لا يحفزه البدار، و لا يخاف فوت الثّار، و انّ ربّكم لبالمرصاد، حمد و سپاس مخصوص خدا است، و درود بر پدرم محمّد 6 و فرزندان پاك و برگزيده او باد. امّا بعد: اى مردم كوفه! اى نيرنگبازان، بى‌وفايان و پراكندگان! آيا به حال ما گريه مى‌كنيد، اشكتان خشك مباد، و ناله شما فرو ننشيند، مثل شما مثل آن زنى است كه رشته‌هاى خود را پس از تابيدن باز مى‌كرد، چه فضيلتى در شما هست؟ لاف و گزاف، آلودگى و سينه‌هاى پركينه، در ظاهر همانند كنيز چاپلوس، و در باطن همانند دشمنان سخن‌چين، يا مانند سبزى‌ها هستيد كه در لجنزارها روييده، و يا نقره‌اى كه با آن قبر مرده را بيارايند، بدانيد كه براى آخرت خود كردار زشتى از پيش فرستاديد كه به خشم خداوند گرفتار، و در عذاب جاويد خواهيد ماند.

آيا گريه مى‌كنيد؟ و فرياد گريه سر مى‌دهيد؟ آرى به خدا سوگند بايد زياد بگرييد و كمتر بخنديد، كه دامن خود را به عار و ننگ‌آلوده نموده‌ايد كه هرگز نمى‌توانيد آن را بشوييد؟ خون سرور جوانان اهل بهشت و پناه نيكان شما و گريزگاه پيش آمدهاى ناگوار شما، و جايگاه رفيع حجّت شما و بزرگ و رهبر قوانين شما را ريخته‌اند.