عباس گريه بسيار سخت كرد، شاعر عرب در اين باره چنين گويد:

«سزاوارترين شخص به گريه كردن آن جوانى است كه حسين 7 را در كربلا از مصيبتش به گريه انداخت، او برادر حسين 7 و فرزند پدرش على 7 به نام ابو الفضل بود كه پيكرش آغشته به خون شده بود. همان جوانى كه نسبت به حسين 7 مواسات و ايثار نمود، و هيچ چيز او را از برادرى با حسين 7 منصرف نساخت، و وقتى كه با شدّت تشنگى كنار آب فرات آمد، چون حسين 7 تشنه بود، آب ننوشيد.»

نبرد قهرمانانه حسين 7 با دشمن‌

سپس امام حسين 7 به ميدان تاخت و دشمنان را به نبرد فراخواند، دشمنان به جنگ او آمدند، آن حضرت همچنان با دشمن جنگيد، به طورى كه جمعيت بسيارى از آنها را به هلاكت انداخت، و او در اين حال چنين رجز مى‌خواند:

«كشته شدن بهتر از زندگى ننگين است، و ننگ (ظاهرى شكست) بهتر از ورود در آتش دوزخ است.» بعضى از راويان (حميد بن مسلم) گويد:

و اللَّه ما رأيت مكثورا قطّ قد قتل ولده و اهل بيته و اصحابه (مترجم).