و نيزه‌ها را كه متوجّه امام حسين 7 مى‌شد، به جان خود مى‌خريد، و صورت و گلويش را سپر امام 7 قرار داده بود.

او مقابل صف دشمن آمد و آنها را به اين آيات قرآن (كه از زبان مؤمن آل فرعون، به حمايت از موسى 7 خطاب به فرعونيان، در سوره غافر آمده) مخاطب قرار داده و صدا زد:

يا قَوْمِ إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ مِثْلَ يَوْمِ الْأَحْزابِ- مِثْلَ دَأْبِ قَوْمِ نُوحٍ وَ عادٍ وَ ثَمُودَ وَ الَّذِينَ مِنْ بَعْدِهِمْ وَ مَا اللَّهُ يُرِيدُ ظُلْماً لِلْعِبادِ- وَ يا قَوْمِ إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ يَوْمَ التَّنادِ- يَوْمَ تُوَلُّونَ مُدْبِرِينَ ما لَكُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ عاصِمٍ‌، اى قوم من! من بر شما از روزى همانند روز (عذاب) اقوام پيشين بيمناكم و از عادتى همچون عادت قوم نوح و عاد و ثمود، و كسانى كه بعد از آنان بودند (از شرك و كفر و طغيان) مى‌ترسم، و خداوند ظلم و ستمى بر بندگانش نمى‌كند- اى قوم من بر شما از روزى كه مردم يك ديگر را صدا مى‌زنند (و از همديگر يارى مى‌طلبند و صدايشان به جايى نمى‌رسد) بيمناكم- از همان روزى كه روى مى‌گردانيد و فرار مى‌كنيد، امّا هيچ پناهگاهى در برابر عذاب خداوند براى شما نيست.[1] اى قوم من! حسين 7 را نكشيد كه اگر او را بكشيد، بر اثر عذاب الهى بيچاره خواهيد شده، همانا آن كس كه به خدا نسبت دروغ بدهد، زيانكار است.

سپس به امام حسين 7 رو نمود و عرض كرد: «آيا به سوى پروردگارمان و ياران (شهيدمان) نرويم؟» امام حسين 7 فرمود: «برو به سوى مقامى كه براى تو بهتر از دنيا

[1]. سوره غافر، آيه 30- 33