زمان، جدائى‌افكن است‌
244- ما (امام عليّ 7 محمّد 6 فاطمه 3) همانند كبوتران بيابانى در مرغزارى زندگى مى‌كرديم و از سلامتى و جوانى برخوردار بوديم.

245- روزگار بر ما فشار آورد و ميان ما جدائى افكند، روزگار ميان دوستان، جدائى مى‌افكند.

تأسف از جدائى دوستان‌
246- اگر چشمهاى من براى دو چيز تا آنجا اشك بريزد كه نزديك به نابودى برسد،

247- يكدهم حقّ آن دو نعمت را انجام نداده‌ام، از دست رفتن جوانى و جدائى افتادن ميان دوستان.

روش مرد با تجربه در برابر مشكلات‌
248- عصر و روزگار همين است كه مى‌بينى: ضربه مالى و جدائى ميان دوستان.