رجز عنتر در خيبر
769- كنيه‌ام «ابو البليت» و نامم عنتر است.[1] به سلاح مجهز و از سرزمين خيبرم.

770- قهرمان بزرگواران، هژبر كج‌سينه‌ام.[2] شيرى اخمو هستم كه از اول در ميدان جنگ حاضرم و تلخكام‌كننده آفريده شده‌ام.

771- در بيشه‌ى شيران، براى شيران، شير مردم.

پاسخ امام 7 به رجز عنتر 772- من على 7 قهرمانى پيروزمندم. قلبى نيرومند دارم و به اين مطلب مشهورم.

773- در دست راستم شمشيرى مستقيم دارم كه از دو دم آن برق مى‌جهد.[3]

774- براى حمله شديد با شمشير و نيزه در ركاب پيامبر پاك و مطهر 6 آماده‌ام.

775- خداى متعال محمّد 6 را براى پيامبرى برگزيد. امروز اين شمشير محمّد 6 را خشنود مى‌گرداند و عنتر را بدبخت.

[1]- بليت مثل رتيل به معناى بريدن است نام فرزندش بوده و يا شغلش بريدن هيزم و يا كار ديگرى كه نياز به بريدن دارد بوده است.

[2]- هژبر به كسر ها و فتح ژ به معناى شير است.

[3]- امام عليّ 7 اشاره مى‌كند كه شمشيرم« اخضر»( دم صاف- مستقيم) است.

شمشيرها معمولا كج هستند و يك‌طرفه ولى شمشير امام( ع) دوطرفه بوده و با رفتن شمشير يك ضربه مى‌زده و با برگشتن ضربه ديگر كه اين علامت شجاعت آن حضرت و چابكى وى مى‌باشد.

بنابراين ذو الفقار دوشاخ دليل بر شجاعت آن حضرت نيست. ذو الفقار دودم بوده كه بدو شاخ ترجمه و نقاشى شده است. براى دليرى همچون عليّ 7 بايد شمشيرى دودم بيايد تا با هر حركت دست براى رفتن يك اثر و براى برگشتن اثر ديگر و چه‌بسا با يك ضربه دو نفر را مى‌كشته است كه اين شجاعت با دوشاخ بودن نمى‌سازد.