121- راوى گويد: از امام صادق 7 شنيدم كه مى‌فرمود: ترسان كسى است كه ترس براى او زبانى كه با آن سخن گويد وانگذارده است.

122- امام باقر 7 در ضمن حديثى فرمود: و امّا چيزهايى كه مايه نجات و رستگارى‌اند: ترس از خدا در نهان و آشكار، و ميانه روى در هنگام ثروت و تنگدستى و عادلانه رفتار نمودن در هنگام خوشنودى و خشم.

123- امام صادق 7 فرمود: همانا گروهى مرتكب گناهانى شدند سپس از گناه خويش ترسيدند و بيمناك شدند پس از آن گروهى ديگر بر آنان وارد شدند و گفتند: شما را چه شده است كه چنين بيمناكيد؟ گفتند: ما مرتكب گناهانى شديم و از گناه خويش ترسانيم. گفتند: ما گناه شما را از شما بر مى‌داريم و به دوش مى‌گيريم. پس خداى تعالى فرمود: آيا مى‌ترسند كه شما بر من دلير گرديد؟! پس عذاب را بر آنان فرستاد.

124- امير المؤمنين 7 فرمود: مؤمن صبح نمى‌كند مگر با ترس و بيم اگر چه نيكوكار باشد و شب نمى‌كند مگر با ترس و بيم اگر چه نيكوكار باشد زيرا او همواره بين دو چيز است: بين زمانى كه سپرى شده و او نمى‌داند كه خدا با او چه مى‌كند و بين مرگى كه نزديك است و نمى‌داند كه چه خطراتى [پس از مرگ‌] متوجّه او مى‌شود، آگاه باشيد و سخن خير گوييد تا به خير گويى شناخته شويد و كردار نيكو داشته باشيد تا از اهل خير شويد، با خويشاوندانتان پيوند بر قرار كنيد اگر چه آنان از شما ببرند، با كسى كه شما را محروم ساخته با فضل و بزرگوارى رفتار كنيد و در باره كسى كه شما را امين شمرده امانتدار باشيد و به پيمان كسى كه با شما پيمان بسته پايبند باشيد و هر گاه حكم مى‌كنيد عادلانه قضاوت كنيد.

15- باب استحباب زياد گريستن از خوف خدا

125- امام صادق 7 از پدران بزرگوارش و آنان از پيامبر اكرم 6 در حديثى كه مشتمل بر ذكر امور مورد نهى است روايت فرمود: و كسى كه اشك چشمانش از ترس خدا روان گردد در برابر هر قطره از قطرات اشكش قصرى در بهشت نصيبش مى‌گردد كه با درّ و گوهر پوشانده شده است و در آن چيزهايى است كه نه چشمى ديده و نه گوشى‌