114- هيثم بن واقد گويد: از امام صادق 7 شنيدم كه مى‌فرمود: كسى كه خدا ترس باشد خداوند خوف و هيبت او را در همه چيز مى‌افكند و كسى كه از خدا نترسد خداوند او را از همه چيز مى‌ترساند.

115- از امام صادق 7 و ايشان از پدران بزرگوارش : شبيه حديث گذشته در ضمن وصاياى پيامبر اكرم 6 به على 7 روايت شده است با اضافه‌اى كه عبارت است از: اى على! سه چيز نجات بخش است: ترس از خداوند در نهان و آشكار، و ميانه‌روى در هنگام ثروت و تنگدستى، و سخن عادلانه در هنگام خوشنودى و خشم.

116- امام صادق 7 فرمود: اى اسحاق! از خدا چنان بترس كه گوئيا او را مى‌بينى و اگر تو او را نمى‌بينى او به طور حتم تو را مى‌بيند و اگر معتقدى كه او تو را نمى‌بيند پس كافر گشته‌اى و اگر مى‌دانى كه تو را مى‌بيند ولى با اين وجود باز آشكارا معصيتش را مرتكب مى‌شوى پس او را حقيرترين و سبك‌ترين بيننده بر خود انگاشته‌اى.

117- امام صادق 7 فرمود: هر كه خدا را بشناسد ترس او در دلش مى‌افتد و هر كه از خدا ترسان باشد نفسش از دنياطلبى باز مى‌ماند.

118- امام صادق 7 فرمود: همانا ترس شديد از خداى عزّ و جلّ از عبادت شمرده مى‌شود، خداى عزّ و جلّ گويد: «به راستى كه از بندگان خدا تنها دانشمندان از خدا خوف و خشيت دارند»[1] و همچنين گويد: «از مردمان نترسيد و از من بيم داشته باشيد»[2] و نيز گويد: «هر كه تقواى الهى را پيشه كند خداوند براى او راه خروج [از دشواريها را] قرار مى‌دهد»[3]- راوى گويد:- امام صادق 7 فرمود: همانا حبّ و دوستى بلندپايگى و فخر در قلب شخص ترسان بيمناك راه ندارد.

119- امام باقر 7 فرمود: يكى از سخنان رسول خدا 6 اين است كه فرمود:

ترس از خداى عزّ و جلّ سر حكمت و دانايى است.

120- امام صادق 7 فرمود: كسى كه در پنهانى مرتكب گناهى شود پس از خداى تعالى بترسد و از فرشتگان نگهبان و ثبت‌كننده اعمال شرم كند خداوند عزّ و جلّ تمامى گناهانش را مى‌بخشايد اگر چه به اندازه گناهان جنّ و انس باشد.

[1]- فاطر/ 28.

[2]- مائده/ 44.

[3]- طلاق/ 2.