خداوند به سوى او روى آورد و او را نگاهدارى كند باكى ندارد اگر آسمان بر زمين افتد يا بلاى سختى بر اهل زمين فرود آيد و همگى را در بر گيرد چنين كسى به سبب پرهيزكارى‌اش در حزب خدا جاى دارد و از هر بلايى در امان است، آيا خداوند نمى‌گويد: «همانا پرهيزكاران در مقام امن الهى جاى دارند».[1] 97- امام صادق 7 فرمود: خداوند عزّ و جلّ به سوى داود 7 وحى فرستاد كه:

هيچ بنده‌اى از بندگان من به من چنگ نزده است كه اين را از نيّتش دانسته باشم سپس تمامى آسمانها و زمين و هر كه در آنهاست به مكر و كيد با او بپردازد، جز اينكه راه خروج از كيد و مكر آنها را برايش قرار مى‌دهم و هيچ بنده‌اى از بندگان من به يكى از مخلوق من چنگ نزده است كه اين را از نيّت او دانسته باشم جز اينكه همه وسيله‌هاى آسمانها را از پيش روى او قطع مى‌كنم و زمين را از زير پاى او فرو مى‌برم و باكى ندارم كه او در چه درّه‌اى هلاك گردد.

11- باب وجوب توكل بر خدا و سپردن امور به سوى او

98- امام سجّاد 7 فرمود: بيرون آمدم تا اينكه به اين ديوار رسيدم پس بر آن تكيه زدم ناگاه مردى كه دو جامه سفيد در بر داشت در برابر روى من به من مى‌نگريست. سپس گفت: اى على بن حسين! چه شده است مرا كه تو را افسرده و غمگين مى‌بينم؟- تا آنجا كه گفت:- اى على بن حسين! آيا كسى را ديده‌اى كه خداى را بخواند و خدا او را اجابت نكند؟ گفتم: نه، گفت: آيا كسى را ديده‌اى كه بر خدا توكّل كند و خدا او را كفايت نكند؟ گفتم: نه، گفت: آيا كسى را ديده‌اى كه از خدا درخواست كند و خداوند به او عطا نكند؟ گفتم: نه. سپس از جلو چشمان من غائب شد.

99- امام صادق 7 فرمود: ثروتمندى و عزّت سير و گردش مى‌كنند پس هر گاه به موضع توكّل دست يافتند در همان جا اقامت مى‌گزينند.

100- راوى گويد: از حضرت موسى بن جعفر 7 در مورد گفتار خداى عزّ و جلّ پرسيدم كه مى‌فرمايد:

[1]- دخان/ 51.