و سنّتى نيكو است و بر شما باد به انجام واجبات الهى و بر شما باد به اجتناب نمودن از حرامهاى خداوند.

68- از امام صادق 7 روايت است كه فرمود: همانا براى خداوند بندگان بر جسته و شايسته‌اى وجود دارد كه خداوند آنها را از همين آفرينش و زمين خود آفريده است و آنان را براى بر طرف كردن نيازهاى برادران دينى آفريده، آنان حمد و سپاس را مايه مجد و بزرگى مى‌دانند و خداوند سبحان بزرگوارى‌هاى اخلاقى را دوست مى‌دارد و در خطاب نمودن به پيامبرش فرموده است: «همانا تو براى اخلاقى بزرگ هستى»[1] كه اين اخلاق بزرگ همان سخاوت و خوش خلقى است.

7- باب وجوب يقين داشتن به خداوند در رساندن روزى و عمر و نفع و ضرر

69- از امام صادق 7 روايت است كه فرمود: امير المؤمنين 7 مى‌فرمود: بنده‌اى مزه ايمان را نمى‌چشد مگر اينكه بداند كه آنچه به او رسيده نمى‌توانست به او نرسد و خطا رود و آنچه كه به خطا رفته و به او نرسيده نمى‌شد كه به او برسد و بداند كه زيان رساننده و سود دهنده فقط خداى عزّ و جلّ است.

70- صفوان جمّال گويد: از امام صادق 7 در باره قول خداى تعالى در داستان حضرت خضر 7 پرسيدم كه مى‌فرمايد: «و امّا آن ديوار [كه تعمير نمودم‌] متعلّق به دو كودك يتيم در شهر بود و در زير آن ديوار گنجى براى آنان نهفته بود» حضرت فرمود: به راستى كه آن گنج طلا و نقره نبود بلكه آن گنج چهار كلمه حكمت بود: هيچ معبودى جز من نيست، كسى كه مرگ را باور داشته باشد در عمر خود نمى‌خندد، و كسى كه حساب را باور داشته باشد دلش شادمان نخواهد بود، و كسى كه قضا و قدر الهى را باور كند جز از خدا از هيچ چيز نمى‌ترسد.

71- امام صادق 7 فرمود: امير المؤمنين 7 در زير ديوار كجى نشسته بود و در بين مردمان حكم مى‌فرمود، پس برخى از مردم گفتند: در زير اين ديوار منشين كه به خاطر رخنه‌اى كه دارد ترسناك است. حضرت فرمود: مرد را اجلش حفظ و نگاهبانى مى‌كند پس از آنجا بر خاست و ديوار فرو ريخت.

امير المؤمنين 7 اين كار و كارهايى شبيه به اين را انجام مى‌داد و اين يقين و باور است.

72- از امام صادق 7 روايت است كه فرمود: هيچ چيزى نيست جز اينكه براى آن حدّى است- راوى گويد:- عرض كردم فدايت شوم‌

[1]- قلم/ 4.