گفتار خداى عزّ و جلّ پرسيده شد كه مى‌فرمايد: «آيا به شما آن مقدار عمر نداديم كه در آن پند مى‌گيرد كسى كه پندپذير است؟»[1] حضرت فرمود: اين آيه در بر دارنده سرزنش و توبيخ كسى است كه به هجده سالگى رسيده است.

875- امام صادق 7 فرمود: سه چيز هست كه هر كس اين سه در او نباشد در باره او هرگز اميد خير و خوبى برده نمى‌شود: كسى كه در نهان از خدا نترسد و در پيرى ورع و پارسايى نداشته باشد و از عيب و نقص شرمگين نباشد.

876- امام صادق 7 فرمود: هنگامى كه بنده به سى و سه سالگى رسيد به دوران قوّت و توانايى خود رسيده است و آنگاه كه به چهل سالگى برسد [گوئيا] به انتهاى عمر خود رسيده پس هنگامى كه وارد چهل و يك سالگى شود چنين كسى در [سراشيبى‌] نقصان است و كسى كه عمرش به پنجاه رسيده سزاوار است همانند كسى باشد كه در حال نزع و جان كندن است.

98- باب وجوب انجام كار نيك پس از ارتكاب گناه‌

877- امام صادق 7 در ضمن حديثى فرمود: هر كس دوست دارد كه بداند چه [منزلتى‌] در نزد خدا دارد پس بايد بنگرد كه خداوند چه منزلتى در نزد او دارد و كسى كه با عمل خود خلوت كرد (در پنهانى عملى انجام داد) پس در آن نظر كند اگر آن عمل نيكو و زيبا بود به آن ادامه دهد و اگر بد و زشت بود از آن اجتناب و دورى كند زيرا خداوند از هر كس ديگرى سزاوارتر است به اينكه [به وعده‌اى كه در باره نيكوكاران داده‌] وفا كند و به آنان زيادتى بخشد، و كسى كه در پنهانى عمل بدى انجام دهد بايد عمل نيكى نيز در پنهانى انجام دهد و كسى كه عمل زشتى آشكارا به جاى آورد بايد كار نيكى نيز آشكارا انجام دهد.

878- امام صادق 7 فرمود: امام سجّاد 7 مى‌فرمود: واى بر كسى كه يكى يكى‌هاى او بر ده‌تايى‌هاى او غالب شود- راوى گويد:- عرض كردم: اين چگونه باشد؟ فرمود: آيا نشنيده‌اى كه خداوند عزّ و جلّ مى‌فرمايد: «كسى كه كار نيكى انجام دهد پاداش او ده برابر آن است و كسى كه مرتكب كار بدى شود تنها به همان اندازه جزايش را خواهد ديد»[2] پس هر گاه يك نيكى انجام دهد براى او ده نيكى نوشته مى‌شود و هر گاه يك بدى به جاى آورد برايش يك بدى ثبت مى‌شود پس به خدا پناه مى‌بريم از كسى كه در يك روز مرتكب‌

[1]- فاطر/ 35.

[2]- انعام/ 162.