مغفرتش به سوى او مى‌آيد و راستى كه خداوند آمرزنده مهربان است، توبه را مى‌پذيرد و از گناهان در مى‌گذرد پس بر حذر باش از اينكه مؤمنين را از رحمت خداوند مأيوس كنى.

817- امام صادق 7 فرمود: به راستى كه خداوند بنده‌اى كه بوسيله گناه آزموده و آزمايش شده سپس توبه نموده است را دوست مى‌دارد و بنده‌اى كه اصلا به گرد گناه نگشته از بنده‌اى كه گناه كرده و توبه نموده برتر است.

818- امام صادق 7 فرمود: هيچ مؤمنى نيست جز اينكه براى وى گناهى است كه مدتى از آن گناه بريده و از آن دورى نموده سپس آن را دوباره انجام مى‌دهد و اين همان است كه در گفتار خداى عزّ و جلّ از آن به «لمم» (گناه كوچك نسبت به گناه بزرگ) تعبير شده است. راوى گويد: از امام صادق 7 در باره آيه شريفه پرسيدم كه مى‌فرمايد: «آنان كه از گناهان بزرگ و زشتى‌ها دورى مى‌كنند مگر از لمم (گناهان كوچكى كه پيش مى‌آيد)»[1] حضرت فرمود: مراد از فواحش و زشتى‌ها، زنا نمودن و دزدى است و لمم آن است كه كسى مرتكب گناهى [كه در مسير او قرار گرفته‌] شود پس از آن از خداوند طلب بخشايش كند.

819- ابو بصير گويد: امام صادق 7 در باره گفتار خداى تعالى كه مى‌فرمايد: «به سوى خداوند توبه كنيد توبه‌اى خالصانه»[2] فرمود: توبه نصوح و خالصانه آن است كه شخص هرگز دوباره به گناهى كه مرتكب شده است باز نگردد. عرض كردم: كداميك از ما توبه نمى‌كند و [به گناه‌] باز نمى‌گردد؟ حضرت فرمود: اى ابا محمد! راستى كه خداوند از بندگانش آن كسى كه به گناه دچار شده و توبه نموده است را دوست مى‌دارد.

820- حسن بن محمد ديلمى در كتاب «الارشاد» گويد: رسول خدا- در هر روز هفتاد مرتبه به درگاه خداوند استغفار مى‌نمود و مى‌گفت: «استغفر اللَّه ربّى و اتوب اليه» همچنين اهل بيت او : و اصحاب شايسته‌اش چنين سيره‌اى داشتند، خداوند تعالى مى‌فرمايد: «از پروردگارتان طلب مغفرت كنيد سپس به سوى او توبه آوريد»[3]- راوى گويد:- مردى به رسول خدا 6 عرض كرد: اى رسول خدا! من مرتكب گناه مى‌شوم هنگامى كه توبه مى‌كنم چه بگويم؟

حضرت فرمود: به درگاه خداوند استغفار كن. عرض كرد: توبه مى‌كنم و سپس دوباره به گناه بازمى‌گردم [در اين حال چه بگويم؟] فرمود: هر زمان مرتكب گناه شدى از خداوند طلب مغفرت و بخشايش كن. عرض كرد: بنا بر اين گناهان من زياد مى‌شود. حضرت فرمود: عفو و بخشايش خداوند زيادتر و بيشتر است پس پيوسته توبه مى‌كنى تا اينكه شيطان تار و مار و رانده مى‌گردد.

90- باب استحباب يادآورى گناه و استغفار نمودن از آن هر گاه آن را به ياد آورد

821- امام صادق 7 در حديثى فرمود:

به راستى كه شخص مؤمن گناه خود را پس از بيست سال به ياد مى‌آورد

[1]- نجم/ 33.

[2]- تحريم/ 9.

[3]- هود/ 92.