80- باب تحريم راضى بودن به ظلم و يارى كردن ستمگر و عذر آوردن و توجيه كردن ظلم او

749- امام صادق 7 فرمود: كسى كه براى ظلم ظالمى بهانه آورد (او را در ظلم كردنش معذور دارد) خداوند كسى را بر او مسلّط مى‌سازد كه به وى ظلم كند پس چنين كسى اگر دعا كند خداوند دعايش را بر آورده نمى‌سازد و بر ستمى كه مى‌بيند به او اجر و پاداشى نمى‌دهد.

750- امام صادق 7 در وصيّتش به اصحاب خود فرمود: و بر حذر باشيد از اينكه ستمكارى را بر عليه مسلمان مظلومى يارى كنيد كه اگر چنين كنيد آن مظلوم شما را نفرين مى‌كند و دعايش در باره شما اجابت مى‌شود، همانا پدر ما رسول خدا 6 مى‌فرمود: به راستى كه دعاى مسلمان مظلوم بر آورده مى‌شود، و بايد برخى از شما برخى ديگر را يارى كند زيرا پدر ما رسول خدا 6 مى‌فرمود:

يارى كردن مسلمانى، پاداشش بهتر و بزرگتر از يك ماه روزه و اعتكاف در مسجد الحرام است.

751- امام صادق 7 از پدران بزرگوارش روايت فرمود كه: در وصيّت پيامبر اكرم 6 به على 7 آمده است: اى على! بدترين مردمان كسى است كه آخرتش را به دنيايش بفروشد و بدتر از او كسى است كه آخرتش را به دنياى ديگرى بفروشد.

752- عبد اللَّه بن سنان گويد: از امام صادق 7 شنيدم كه فرمود: كسى كه ظالمى را بر عليه مظلومى يارى كند پيوسته خداوند از او خشمگين است تا اينكه دست از يارى او بر دارد.

753- امير المؤمنين 7 فرمود: براى مردان ستمگر سه نشانه وجود دارد: با نافرمانى كردن بر ما فوق خود ستم مى‌كند و با غلبه و چيره شدن بر زير دست خود ستم روا مى‌دارد و ستمكاران را يارى و پشتيبانى مى‌كند.