آنكه در باره عترت من آنچه را كه خداوند حرام ساخته براى خود حلال بشمرد (حق عترت مرا ناديده گيرد و به آنان ستم كند) و كسى كه با سركشى قدرت يافته تا كسانى را كه خداوند آنان را خوار نموده به عزّت برساند و كسانى را كه خداوند آنان را عزيز دانسته به ذلّت بكشاند و كسى كه غنائم مسلمين را براى خود برگزيند و مالك آنها شده و آنها را به خود نسبت دهد و كسى كه حلال خداى عزّ و جلّ را حرام سازد.

78- باب وجوب اصلاح نمودن و باز گرداندن دادخواهى‌ها به سوى صاحبان آنها و اينكه در توبه، باز گرداندن حق شرط است و در صورتى كه ستم‌كننده از اين كار عاجز بود بايد براى ستمديده طلب مغفرت كند

741- امام باقر 7 فرمود: ظلم سه گونه است: ظلمى كه خداوند آن را مى‌بخشايد و ظلمى كه خداوند آن را نمى‌بخشد و ظلمى كه خداوند آن را رها نمى‌كند (و پى‌گيرى مى‌كند) امّا ظلمى كه خداوند آن را نمى‌بخشد شرك است و امّا ظلمى كه آن را مى‌بخشد ظلمى است كه شخص بين خود و خدايش به خويشتن مى‌كند و امّا ظلمى كه خداوند آن را وانمى‌گذارد و پى‌گيرى مى‌كند ظلمى است كه بندگان در وام دادن و وام خواستن (و معاملات) به يك ديگر روا مى‌دارند.

742- روايت گذشته را مرحوم شيخ صدوق «ره» روايت فرموده با اين تفاوت كه در آن جمله زير را اضافه دارد كه حضرت فرمود: آنچه را كه ستمديده از دين ستمگر مى‌گيرد بسى بيشتر از چيزى است كه ستمگر از دنياى ستمديده مى‌ستاند.

743- پير مردى از نخع گويد: به امام باقر 7 عرض كردم: من پيوسته از زمان حجّاج تا كنون والى و كارگزار بوده‌ام آيا براى من نيز توبه‌اى هست؟ (آيا توبه‌ام پذيرفته مى‌شود؟) حضرت سكوت نمود و من دوباره پرسشم را تكرار كردم.

حضرت فرمود: خير مگر اينكه حقّ هر صاحب حقّى را به او بازگردانى.

744- ابى بصير گويد: از امام باقر 7 شنيدم كه فرمود: كسى كه با ظلم و ستم از مال برادر خود بخورد و آن را به او باز نگرداند در روز قيامت پاره‌اى از آتش را مى‌خورد.

745- امام صادق 7 فرمود: رسول خدا 6 فرموده است: هر كس به كسى ستمى كند و او را از دست بدهد (ديگر به او دسترسى نداشته باشد) پس بايد براى آن مظلوم از خداوند طلب مغفرت و بخشايش كند و همين طلب مغفرت كفّاره ستمى كه بر او نموده مى‌گردد.

746- امام باقر 7 فرمود: رسول خدا فرموده است: كسى كه قسمتى از مال مؤمنى را