77- باب تحريم ظلم‌

724- امام صادق 7 فرمود: هيچ ظلمى بدتر و سخت‌تر از آن ظلمى نيست كه شخص مظلوم يار و ياورى جز خدا براى دفع آن نيابد.

725- امام صادق 7 فرمود: رسول خدا 6 فرموده است: از ظلم كردن بپرهيزيد زيرا ظلم، تاريكى‌ها و ظلمت‌هاى روز قيامت را در پى دارد.

726- امام باقر 7 فرمود: هيچ كس نيست كه ستمى به ديگران روا دارد جز اينكه خداوند او را به خاطر ستمش از نظر جانى يا مالى گرفتار مى‌سازد و امّا ستمى كه بين بنده و خداست اگر بنده توبه كند خداوند بر او مى‌بخشايد.

727- امام صادق 7 فرمود: كسى كه ستمى كند به سبب آن ستم، در جانش يا مالش يا فرزندانش به گرفتارى مى‌افتد.

728- امام صادق 7 در باره گفتار خداى عزّ و جلّ كه مى‌فرمايد: «همانا پروردگار تو در كمينگاه است»[1] فرمود: پلى بر صراط وجود دارد كه هر بنده‌اى كه ستمى نموده است از آن نمى‌تواند گذر كند.

729- امام باقر 7 فرمود: زمانى كه وفات پدرم امام سجّاد 7 فرا رسيد مرا به سينه خود چسباند، سپس فرمود: اى پسر دلبندم! تو را وصيّت مى‌كنم به وصيّتى كه پدرم ابا عبد اللَّه الحسين 7 در هنگام حضور وفاتش به من وصيّت نمود و فرمود كه پدرش على 7 اين وصيّت را به او فرموده است كه: اى پسر عزيزم! بر حذر باش از ظلم كردن به كسى كه در برابر تو هيچ يار و ياورى جز خدا نمى‌يابد.

730- امام صادق 7 فرمود: امير المؤمنين 7 فرموده است: كسى كه از قصاص بترسد از ظلم كردن به مردم خوددارى مى‌كند.

731- امام صادق 7 فرمود: كسى كه صبح كند و ظلم كردن به هيچ كس را در نيّت نداشته باشد خداوند گناهان آن روز او را مى‌بخشد مادامى كه خونى نريزد يا مال يتيمى را به حرام نخورد.

[1]- فجر/ 14.