71- باب تحريم بد زبانى و وجوب حفظ نمودن زبان‌

676- امام صادق 7 فرمود: از نشانه‌هاى شراكت نمودن شيطان كه بى‌گمان اين نشانه بيانگر شريك شدن شيطان در روحيه و اعمال شخص است اين است كه شخصى بد زبان باشد و باكى نداشته باشد كه چه مى‌گويد و چه در باره‌اش گفته مى‌شود.

677- امام باقر 7 فرمود: راستى كه خداوند شخص بد زبان بيهوده گوى را دشمن مى‌دارد.

678- امام صادق 7 فرمود: همانا دشنام دادن و هرزه‌گويى و زبان درازى ناشى از نفاق و دورويى است.

679- امام باقر 7 روايت كند كه: رسول خدا 6 فرمود: راستى كه خداوند شخص دشنام دهنده و هرزه‌گو و درخواست‌كننده سمج و لجوج را دشمن مى‌دارد.

680- امام باقر 7 روايت كند كه: رسول خدا 6 به عايشه فرمود: اى عايشه! راستى كه اگر بدزبانى در قالب و شكلى در آمده بود حتما صورتى بد و زشت داشت.

681- احمد بن محمّد از برخى از كسانى كه از آنان حديث نقل مى‌كند، روايت كند كه: معصوم 7 فرمود: كسى كه به برادر مسلمان خود دشنام دهد خداوند بركت روزى‌اش را از او مى‌گيرد و او را به خود وامى‌گذارد و زندگى‌اش را بر او تباه مى‌سازد.

682- سماعه گويد: بر امام صادق 7 وارد شدم، حضرت بدون اينكه من چيزى گفته باشم فرمود: اى سماعه! بين تو و شتردارت چه گذشته است؟ بر حذر باش از اينكه دشنام دهنده يا داد و فريادكننده يا لعن‌كننده باشى. عرض كردم: سوگند به خدا كه او به من ظلم كرد. حضرت فرمود: اگر او به تو ستم كرد تو كه بيشتر به او ستم كردى [تو كه در ستم كردن از او پيشى گرفتى‌] راستى كه اين گونه رفتار نه با كردار من سازگار است و نه پيروان خود را به چنين رفتارى امر مى‌كنم، از پروردگارت طلب مغفرت كن و ديگر تكرار نكن. من گفتم: از خداوند طلب مغفرت مى‌كنم و ديگر چنين عملى را تكرار نمى‌كنم.

683- امام صادق 7 در حديثى فرمود: رسول خدا 6 فرموده است: راستى كه از بدترين بندگان خدا كسى است كه به خاطر بدزبانى‌اش همنشينى با او ناپسند شمرده مى‌شود.