52- باب حرام بودن فريفتن [مردمان‌] دنيا به وسيله دين‌

517- يونس بن ظبيان گويد: از امام صادق 7 شنيدم كه فرمود: رسول خدا 6 فرمود كه: همانا خداوند عزّ و جلّ مى‌فرمايد: واى بر كسانى كه [مردمان‌] دنيا را به وسيله دين مى‌فريبند و واى بر كسانى كه مردمانى را كه به عدل و داد فرمان مى‌دهند مى‌كشند و واى بر كسانى كه مؤمن در ميان آنان با حالت تقيّه سير مى‌كند. آيا به خاطر [صبر و مداراى‌] من فريفته مى‌گردند يا بر من دليرى مى‌كنند؟ پس به خودم سوگند كه براى آنان فتنه‌اى را مقدّر مى‌كنم كه آن فتنه شخص بردبار را هم سر گشته و حيران مى‌گرداند.

518- رسول خدا 6 در آخرين خطبه‌اى كه خواند فرمود: هر كس كه دنيا و آخرت به او عرضه گردد و او دنيا را بر آخرت برگزيند خداوند را در حالتى ديدار خواهد كرد كه هيچ حسنه‌اى كه به وسيله آن از آتش دوزخ حفظ شود همراه او نيست ولى كسى كه آخرت را برگزيند و دنيا را ترك كند خداوند را در روز قيامت در حالتى ديدار خواهد كرد كه از وى خوشنود است.

519- امام صادق 7 از پدر بزرگوارش روايت فرمود: همانا كه خداوند تبارك و تعالى كتابى از كتابهايش را بر پيامبرى از پيامبرانش فرو فرستاد و در آن كتاب آورد كه: به زودى گروهى از آفريدگان من پا به عرصه وجود خواهند گذارد كه دنيا را به وسيله دين مى‌ليسند و پوستهاى ميش را بر خود مى‌پوشند ولى قلبهايى همچون قلب گرگها دارند دلهايى كه از «صبر زرد» هم تلخ‌ترند و زبانهاشان شيرين‌تر از عسل و كردارهاى پنهانى آنان بدبوتر از مردار است آيا مرا فريب مى‌دهند يا به من نيرنگ مى‌زنند و يا اينكه بر من دليرى مى‌كنند پس به عزّتم سوگند مى‌خورم كه براى آنان فتنه‌اى را مقدّر مى‌كنم كه مهارش رهاست تا آنجا كه آن فتنه به اطراف و جوانب زمين مى‌رسد و شخص بردبار را [نيز] سرگردان و حيران وامى‌گذارد.