هر گاه براى يك ديگر نامه مى‌نوشتند سه جمله مى‌نوشتند كه چهارمى نداشت [و سخنانشان از اين سه جمله تجاوز نمى‌كرد]: 1- كسى كه همّت و تلاشش در امر آخرتش باشد خداوند دنياى او را كفايت مى‌كند. 2- كسى كه درون خويش را اصلاح كند خداوند ظاهرش را اصلاح خواهد كرد. 3- كسى كه بين خود و خدايش را اصلاح كند خداوند بين او و مردم را اصلاح خواهد نمود.

353- امير المؤمنين 7 فرمود: هر كس بين خود و خدايش را اصلاح كند خداوند بين او و مردم را اصلاح خواهد كرد و كسى كه امر آخرتش را اصلاح كند خداوند امر دنيايش را برايش به سامان مى‌رساند.

354- امير المؤمنين 7 فرمود: كسى كه درون خويش را اصلاح كند خداوند ظاهرش را اصلاح خواهد كرد و كسى كه براى دينش كار كند خداوند دنيايش را كفايت مى‌كند و كسى كه بين خود و خدايش را نيكو كند خداوند خود بين او و مردم را كفايت مى‌كند.

355- امام صادق 7 از پدران بزرگوارش، از على 7 روايت فرمود: كسى كه بين خود و خدايش را اصلاح كند خداوند بين او و مردم را اصلاح خواهد كرد.

40- باب وجوب دورى نمودن از لغزشها و گناهان‌

356- امام صادق 7 فرمود: آگاه باشيد كه هيچ رگى نمى‌زند و هيچ مصيبت و سر درد و مرضى پيش نمى‌آيد مگر به خاطر گناهى و اين است معناى گفتار خداوند عزّ و جلّ در كتابش كه فرمود: «مصيبتى كه به شما رسيده است به سبب چيزى است كه دستهايتان كسب نموده و خداوند از بسيارى [از خطاهاى شما] در مى‌گذرد»[1] سپس حضرت فرمود: آنچه كه خداوند از آن در مى‌گذرد بيشتر است از آنچه كه به سبب آن مردمان را مؤاخذه مى‌كند.

357- امام صادق 7 در باره گفتار خداى عزّ و جلّ كه مى‌فرمايد: «پس چه چيز آنها را بر آتش شكيبا كرد»[2] فرمود: يعنى چه چيز آنها را بر انجام كارى كه مى‌دانند آنها را به سوى آتش مى‌برد شكيبا كرد؟!

[1]- شورى/ 30.

[2]- بقره/ 171.