32- باب وجوب برگزيدن رضاى الهى بر خواهش نفسانى و تحريم پيروى از هواى نفس‌

300- امام باقر 7 فرمود: خداوند عزّ و جلّ مى‌فرمايد: سوگند به عزّت و بزرگى و برترى و بلندى جايگاهم كه هيچ بنده‌اى خواسته مرا بر خواهش نفسانى‌اش مقدّم نمى‌دارد مگر اينكه حرفه و پيشه‌اش را برايش فراهم مى‌سازم و آسمانها و زمين را ضامن روزى‌اش قرار مى‌دهم و من براى او برتر از تجارت هر تاجرى خواهم بود.

301- امام باقر 7 فرمود: خداوند عزّ و جلّ مى‌فرمايد: سوگند به عزّت و شكوه و بزرگى و خوبى و نيكويى‌ام و بلندى مرتبه‌ام كه هيچ بنده مؤمنى خواسته مرا در هيچ يك از امور دنيايى بر خواهش نفسانى‌اش مقدّم نمى‌دارد مگر اينكه بى‌نيازى را در نفس او قرار مى‌دهم و همّتش را متوجّه آخرتش مى‌كنم و آسمانها و زمين را ضامن روزى‌اش مى‌گردانم و ما فوق تجارت هر تاجرى به نفع او خواهم بود.

302- امام باقر 7 فرمود: رسول خدا 6 فرمود: خداوند عزّ و جلّ مى‌فرمايد:

سوگند به عزّت و شكوه و بزرگ منشى و نور و برترى و بلندى جايگاهم كه هيچ بنده‌اى خواهش نفسانى خويش را بر خواسته من مقدّم نمى‌دارد جز اينكه كارش را پريشان و پراكنده مى‌سازم و دنيايش را بر او مشتبه و درهم برهم مى‌گردانم و قلبش را به دنيايش مشغول مى‌سازم و [با اين همه‌] به او از دنيا به همان اندازه‌اى كه برايش مقدّر نموده‌ام مى‌دهم و سوگند به عزّت و شكوه و بزرگى و نور و برترى و بلندى جايگاهم كه هيچ بنده‌اى خواسته مرا بر خواهش نفسانى خويش مقدّم نمى‌دارد مگر اينكه فرشتگانم را براى حفظ و نگاهدارى‌اش بر مى‌گمارم و آسمانها و زمين را ضامن و عهده‌دار روزى او قرار مى‌دهم و براى او از [سود] تجارت هر تاجرى برتر خواهم بود و چنين كسى دنيا به سراغش مى‌آيد در حالى كه او دنيا را ناپسند مى‌داند.

303- امام صادق 7 فرمود: همانا خداوند عزّ و جلّ مى‌فرمايد: به راستى كه اين گونه نيست كه من هر سخن حكمت آميزى را بپذيرم بلكه ميل او (گوينده) و همّت او را مى‌پذيرم پس اگر ميل و همّت او در جهت خوشنودى من باشد همّت او را [به منزله‌] تقديس و تسبيح خود قرار مى‌دهم (تقديس و تسبيح: به پاكى منسوب كردن، به پاكى ياد كردن).