مقدمه مؤلف‌

(1) باسمه تعالى اما بعد حمد اللَّه الذي هدانا الى منهاج الدليل و الصلاة على محمّد و آله الذين سلكوا بنا سواء السبيل.

عده‌اى كه در ظاهر، معجزه انبيا را قبول دارند، ولى معجزه امامت را انكار مى‌كنند، اينها شبيه فلاسفه و براهمه‌[1] هستند كه نبوت را انكار مى‌كنند. تمام ادعاهاى آنان باطل است. و دليل بر درستى تمام اين معجزات، واضح است.

امام موسى بن جعفر- 7- مى‌فرمايد: «گناهكارترين مردم كسى است كه بر [عالم‌] آل محمّد، طعنه بزند و سخنگوى آنان را تكذيب و معجزاتشان را انكار كند. علاوه بر اين، هر كس معجزات على- 7- و يازده فرزند معصوم او را انكار نمايد، در حالى كه نبوّت پيامبر- 6- را قبول دارد، جاهل به قرآن است. و در حالى كه خداوند متعال از آوردن تخت بلقيس، توسط آصف بن برخيا؛ وصى حضرت سليمان را خبر داده است. حضرت سليمان در اين موقع در بيت المقدس بود و آصف بن برخيا گفت: قبل از اينكه چشمت را بر هم زنى آن تخت را مى‌آورم. در يك چشم بهم زدن، هيچ زمانى متصور نيست. بين بيت المقدس و جايى كه تخت در آنجا قرار داشت [سبا] پانصد فرسخ، رفت و برگشت راه، فاصله بود. اگر سليمان خود اين كار را انجام مى‌داد، معجزه مى‌شد؛ ولى مى‌خواست وصى خود را بر اهل زمانش معرفى كند، پس وصى او اين كار را كرد.

[1]« براهمه» يكى از مذاهب هند است و نبوّت پيامبران را قبول نمى‌كنند!.