حضرت كاظم- 7- بهترين حافظ كتاب خدا بود و بهترين صدا و صوت را در تلاوت قرآن داشت. وقتى كه قرآن مى‌خواند؛ مستمعين از تلاوت او بى‌حال و گريان مى‌شدند، «كاظم» ناميده شد بخاطر اينكه خشمش را فرو مى‌نشاند و از ظلم ستمكاران به حضرتش صبر مى‌كرد و خشم نمى‌كرد تا اينكه در چنگال و زندان آنان كشته [شهيد] شد.

(1)

معجزات اخلاقى امام على بن موسى الرضا (ع)

(2) فضيلت او و آشكار بودن علم و حلم و ورع و فقه و رفتار خارق العاده‌اش روشن و واضحتر از اينست كه دليل بر آن آورده شود؛ چون خاصّه و عامّه بر اينها اجماع و اتفاق دارند. پدرش امام كاظم- 7- فرمود: پسرم «على» بزرگترين اولاد من است و خوش رفتارترين و محبوب‌ترين آنهاست نزد من. و او با من در «جفر» مى‌نگرد در صورتى كه جز پيغمبر يا وصى پيغمبر در آن نمى‌نگرند[1].

امام رضا- 7- انگور دوست مى‌داشت، مأمون دستور داد مقدارى انگور بگيرند و در انگشتانه سوزنها قرار داده و چند روزى بماند. سپس جدا كرده و نزد امام آوردند.

حضرت به مأمون فرمود: مرا از خوردن آن معاف دار. ولى مأمون روى ظرف انگور را برداشت و امام از آن خورد. اين جريان بعد از خوردن غذا با مأمون است.

بعد از آن امام مريض شد و مأمون نيز تمارض نمود. مدتى بعد مأمون به همراه عبد اللَّه بن بشير نزد امام- 7- رفتند. و اين در حالى بود كه مأمون به عبد اللَّه دستور داده بود كه ناخنهايش را بلند كند و او چنين كرده بود. بعد مأمون چيزى شبيه خرماى هندى در آورد و به عبد اللَّه گفت: اين را با دستهايت مالش بده و او هم انجام داد. وقتى بر امام وارد شد، مأمون از امام رضا پرسيد: آيا طبيبى نزد شما آورده‌اند؟ امام فرمود: نه.

[1] كتاب غيبت شيخ طوسى: ص 26. كافى: 1/ 88، حديث 2. بحار: 49/ 24، حديث 36.