اين نام ناميد ولى كسى از آن خبر نداشت تا اينكه على- 7- او را به آن نام، خواند[1].

على (ع) داناترين مردم‌

(1) 7- عبد اللَّه بن يقطر همشير امام حسين- 7- بود و در ضمن شعرى گفت:

يعنى: «وقتى كه سال 61 هجرى تمام شد و قبر پنج تن از آنها كامل شد، بنى ليث، به يارى پسر احمد قيام كردند و نيزه‌ها و شمشيرهاى خود را جنباندند. نشانه آنها اين بود كه در جلو سر خود، مو داشتند و از منزل دور، فرمانده آنان شعيب بن صالح بود. به من گفتند: داناترين مردم ابو الحسن است كه اهل تقوا و اهل ستايشهاست».

قيام امام زمان (عج)

(2) 8- امام حسين- 7- نقل مى‌كند كه: خدمت رسول خدا- 6- رسيدم و ديدم ابى بن كعب، نزد آن حضرت است. پيامبر- 6- به من فرمود: مرحبا به تو اى ابو عبد اللَّه! اى زينت آسمانها و زمين! ابى گفت: غير تو چگونه زينت آسمانها و زمين مى‌شود؟! حضرت فرمود: وجود حسن در آسمانها بزرگتر از وجود آن در زمين است. و اسم او در طرف راست عرش خداوند نوشته شده. سپس سخن از حضرت مهدى- عجّل اللَّه تعالى فرجه الشريف- از فرزندانش به ميان آورد كه به واسطه او هر مؤمنى راضى‌

[1] بحار الانوار: 41/ 302، حديث 33.