كنند. زنان قريش كسى را نزد خديجه فرستادند و گفتند: كه تو با ما مخالفت نمودى و حرف ما را قبول نكردى و با محمّد- 6-، يتيم ابو طالب ازدواج كردى كه فقير بود و هيچ مال و ثروتى نداشت. پس ما نمى‌توانيم بياييم و كارهاى تو را انجام بدهيم!! (1) خديجه از اين قضيه اندوهگين شد. در اين حال بود كه چهار زن بلند قامت كه به زنان بنى هاشم شبيه بودند، وارد شدند. خديجه از ديدن آنان وحشت كرد كه يكى از آنان گفت: اى خديجه! خوف مكن، ما فرستادگان خداى تو به سوى تو و ما خواهران تو مى‌باشيم؛ من «ساره» هستم و اين «آسيه» دختر مزاحم، همراه و رفيق تو در بهشت است. و اين يكى «مريم» دختر عمران است و آن ديگرى كلثوم دختر عمران و خواهر حضرت موسى مى‌باشد. خداوند ما را به سوى تو فرستاده است تا كارهاى زايمان تو را بر عهده بگيريم.

پس يكى جلو نشست و ديگرى طرف راست و سومى طرف چپ و چهارمى پشت سر حضرت خديجه قرار گرفت. و او، حضرت فاطمه را پاك و پاكيزه به دنيا آورد.

وقتى كه فاطمه- سلام اللَّه عليها- به زمين افتاد، نورى از او ساطع شد و تمام خانه‌هاى مكّه را روشن نمود. و در مشرق و مغرب زمين جايى باقى نماند مگر اينكه از اين نور، روشن شد و ده نفر حور العين از بهشت آمدند كه در دست هر كدام طشت و ابريق (تنگ) بهشتى بود. و در ابريق آب كوثر وجود داشت. زنى كه در جلو بود، ابريق را گرفت و فاطمه- سلام اللَّه عليها- را با آب كوثر شست و دو پارچه سفيد كه از شير سفيدتر و از مشك و عنبر، خوش بوتر بود، بيرون آورد و با يكى، حضرت زهرا را پيچيد و با ديگرى، سر او را پوشاند، آنگاه از فاطمه- سلام اللَّه عليها- خواستند كه سخن بگويد و زهرا- سلام اللَّه عليها- شهادتين را به زبان آورد و گفت: «اشهد ان لا اله الّا اللَّه و ابى‌ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ‌ و سيّد الأنبياء و ان بعلى على سيّد الاوصياء و ولدى سادة الاسباط».

سپس به هر يك از آن زنان سلام داد و نام هر يك از آنان را برد. آنان نيز به‌