خودش هدايت نمود. پس گفتم: گواهى مى‌دهم كه تو حجّت خدا بر خلقش هستى‌[1].

رعايت مصلحت در نامگذارى‌

(1) 16- احمد بن عمر مى‌گويد: در حالى كه همسرم حامله بود، از منزل خارج شدم و خدمت امام رضا- 7- رسيدم، عرض كردم همسرم حامله مى‌باشد، دعا كن خداوند پسرى به من عطا نمايد. حضرت فرمود: او پسر است و نامش را «عمر» بگذار.

گفتم: تصميم گرفتم نامش را «على» بگذارم و به خانواده‌ام هم گفته‌ام كه نامش را «على» بگذارند.

حضرت فرمود: نه، اسمش را «عمر» بگذار. پس به كوفه آمدم و ديدم همسرم پسرى به دنيا آورده و نامش را «على» گذاشته است. و من اسمش را عوض كردم و عمر گذاشتم.

همسايه‌ها به من گفتند: ديگر، چيزهايى را كه از تو مى‌گويند تصديق نمى‌كنيم. پس فهميدم كه امام- 7- مصلحت مرا بهتر از خودم مى‌دانسته است‌[2].

نامگذارى نوزادان دو قلو

(2) 17- بكر بن صالح مى‌گويد: به امام رضا- 7- عرض كردم: همسرم خواهر محمّد بن سنان است و حامله مى‌باشد. دعا كنيد خداوند پسرى به ما مرحمت كند.

حضرت فرمود: آنها دو قلو هستند. هنگامى كه از محضر امام خارج شدم، با خودم گفتم پس نام يكى را «محمّد» و ديگرى را «على» مى‌گذارم. پس حضرت‌

[1] عيون اخبار الرضا: 2/ 219، حديث 31.

[2] بحار: 49/ 52، حديث 55.