در حالى كه خدمتكارش نيز با او بود، به سوى ما آمد، ما وقتى كه آن حضرت را ديديم به سويش رفته و به او سلام كرديم.

فرمود: آنچه با خود داريد بياوريد. ما هم اموال را به آن حضرت سپرديم و نامه‌ها را هم بيرون آورده، به ايشان داديم.

در اين هنگام، حضرت نيز از جيب خود نامه‌هايى را بيرون آورد و فرمود: اينها جواب نامه‌هاى شماست. در امان خدا برگرديد.

گفتيم: توشه ما تمام شده و به مدينه نزديك‌شده‌ايم، اگر اجازه بدهيد مى‌رويم قبر رسول اللَّه- 6- را زيارت مى‌كنيم و زاد و توشه‌اى هم بر مى‌داريم.

حضرت فرمود: از توشه راه شما چيزى مانده است؟

گفتيم: آرى.

فرمود: آنها را نزد من آوريد. توشه راه را پيش آن حضرت برديم. حضرت آن را با دستش زير و رو كرد و فرمود: اين شما را تا كوفه مى‌رساند. در امان خدا برويد.

برگشتيم و آن توشه تا كوفه ما را كفايت كرد[1].

امام و اطلاع از مقدار دنانير

(1) 21- اصبغ بن موسى مى‌گويد: مقدارى دينار از طرف خودم و مقدارى از طرف بعضى از برادران دينى را نزد امام موسى بن جعفر- 7- بردم. وقتى كه وارد مدينه شدم، دينارهاى دوستانم را شمردم، 99 دينار بود و از دينارهاى خودم يك دينار روى آن گذاشتم، صد دينار گرديد. هنگامى كه خدمت امام- 7- رسيدم دينارها را نزد او نهادم. يك دينار را از ميان آنها برداشت و فرمود: بيا و دينارت را بگير، اينها را با وزن براى ما مى‌فرستند نه با شمردن‌[2].

[1] بحار: 48/ 35، حديث 6.

[2] بحار: 48/ 67، حديث 88.