جارى نمايد بحضرتش عرضه بدار، و نيز عرضه بدار: كه پدرم بمن خبر داده است كه مرا بتو سپرده است، و سفارش مرا بتو نموده است، و باذن خداوند جل جلاله مرا بنده تو قرار داده است، كه جواب آن حضرت صلوات اللَّه عليه بتو خواهد رسيد.

(در طريق وصول بجواب امام عصر 7)

و اى فرزندم محمد، كه خداوند جل جلاله عقل و قلبت را مملو از تصديق باهل تصديق و توفيق بمعرفت حق فرمايد، بدان كه: از مطالبى كه لازم است براى تو بگويم اينست كه:

طريق معرفت جواب سيد و مولاى ما (مهدى) صلوات اللَّه و سلامه عليه، و راه وصول باين شرافت كه خداوند بقدرت و رحمت خود براى متوسلين بآن حضرت مقرر فرموده است، چند چيز است.

از آن جمله است آنچه محمد بن يعقوب كلينى در كتاب (الرسائل) از كسى كه ويرا نام برده است نقل نموده كه گفت: بحضرت ابى الحسن 7‌[1] نوشتم كه: همانا مردى دوست دارد كه مطالب و حوائج خود را بامام خود عرضه بدارد، آنچنان كه دوست دارد كه بر پروردگار خود عرضه بدارد (تكليف او چيست و چه بايد بنمايد) گويد: در جوابم مرقوم داشت كه: اگر ترا حاجتى باشد لبهاى خود را حركت ده كه جواب براى تو خواهد رسيد.

و از آن جمله است آنچه كه هبة الله بن سعيد راوندى در كتاب (الخرائج) از محمد بن الفرج روايت نموده كه گفت: حضرت على بن محمد 8 بمن فرمود:

اگر بخواهى مسأله پرسش نمائى آن را بنويس و در زير مصلاى خود قرار ده و ساعتى صبر كن پس از آن آن را بيرون بياور و در آن نظر كن، گويد: چنين كردم و جواب آنچه را سؤال‌

[1] در نزد اهل حديث هر جا ابو الحسن مطلق يا ابو الحسن اول گويند مراد حضرت موسى بن جعفر 8 است.