على بن موسى الرضا 7 به مقام معارضه بر آمد و گفت در باره ابو بكر و عمر چه مى‌گوئى؟ فرمود:

«سبحان اللَّه و الحمد للَّه و لا اله الا اللَّه و اللَّه اكبر»

آن مرد در كشف جواب بسيار اصرار كرد امام فرمود:

«كانت لنا امّ صالحة ماتت و هى عليهما ساخطة و لم يأتينا بعد موتها خبر انّها رضيت عنهما»

. ما را مادرى شايسته و نيكوكارى بود، فوت نمود در حالى كه از آن دو غضبناك بود و بعد از فوتش هم خبرى به ما نيامده است كه از آن دو راضى شده باشد.

خطبه تاريخى بانوى بزرگ اسلام فاطمه زهرا (سلام اللَّه عليها)

اين خطبه، از خطبه‌هاى مشهورى است كه علماى بزرگ شيعه و اهل تسنن با سلسله سندهاى بسيار آن را نقل كرده‌اند، هر چند عبارات اين خطبه در نقلها كمى متفاوت است.

مرحوم مؤلف «سيد ابن طاوس» قسمتى از آن را از كتاب «المناقب»، «احمد بن موسى بن مردويه اصفهانى» كه از معاريف اهل سنت است به سندى كه به «عايشه» منتهى مى‌شود، نقل مى‌كند ما براى مزيد فائده اين خطبه را به طور كامل از دانشمند معروف اهل تسنن ابن ابى الحديد معتزلى نقل مى‌كنيم وى در شرح نهج البلاغه در شرح نامه «عثمان بن حنيف» در فصل اول، اسانيد مختلف اين خطبه را نقل كرده است او تصريح مى‌كند كه اسنادى را كه من براى اين خطبه در اينجا آورده‌ام از هيچ يك از كتب شيعه نگرفته‌ام.

سپس اشاره به كتاب معروف «سقيفه» از «ابو بكر احمد بن عبد العزيز جوهرى» كه از محدثان بزرگ و معروف اهل سنت است، كرده كه او در كتاب خود از طرق زيادى اين خطبه را نقل نموده است. ابن ابى الحديد تمام اين طرق را در شرح نهج البلاغه آورده است كه ما براى رعايت اختصار از نقل آن صرف نظر مى‌كنيم.