«سعيد بن مسيب» و «سلمة بن اكوع» نيز نقل كرده است‌[1].

و نيز خطيب بغدادى از «انس بن مالك»[2] و سيوطى در «الدر المنثور» در ذيل آيه: وَ إِذْ قُلْنَا ادْخُلُوا هذِهِ الْقَرْيَةَ فَكُلُوا مِنْها حَيْثُ شِئْتُمْ رَغَداً وَ ادْخُلُوا الْبابَ سُجَّداً وَ قُولُوا حِطَّةٌ نَغْفِرْ لَكُمْ خَطاياكُمْ‌ از «ابن شيبه» از على بن ابى طالب روايت كرده كه فرمود: مثل ما در اين امت، مثل كشتى نوح و باب حطه است.

قريب به اين مضمون را متقى در «كنز العمال» جلد اول از «عباد بن عبد اللَّه اسدى» و در جلد ششم از «طبرانى» از «ابو ذر» نقل كرده‌[3] و نيز هيثمى در «مجمع الزوائد» از ابو سعيد خدرى نقل كرده و در آخر آن آمده كه فرمود: همان طور كه اگر بنى اسرائيل داخل باب حطه مى‌شدند آمرزيده بودند (نَغْفِرْ لَكُمْ خَطاياكُمْ‌) همچنين هر كس از امت من به اهل بيت من تمسك جويد آمرزيده مى‌شود[4].

«انّها مثل اهل بيتى كمثل سفينة نوح من ركبها نجى و من تخلّف عنها غرق و انّها مثل اهل بيتى فيكم مثل باب حطّة في بنى اسرائيل من دخله غفر له»

. محب طبرى در «ذخائر العقبى» نيز اين مضمون را از على 7 روايت كرده‌[5].

و مناوى در «فيض القدير» بعد از نقل حديث گفته: يعنى همان طور كه خدا باب حطه را وسيله آمرزش بنى اسرائيل كرد كه هر كس با تواضع و سجود داخل آن مى‌گرديد، آمرزيده مى‌شد، همچنين در اين امت مودت على 7 و اهتداء به هدايت او و سلوك روش او و تولاى او را سبب آمرزش و دخول بهشت و نجات از آتش كرد[6].

[1] المناقب، ص 134- 133- 132.

[2] خطيب، تاريخ بغداد، ج 12، ص 19- طبرانى، معجم صغير، ص 78.

[3] متقى هندى، كنز العمال، ج 1، ص 150- ج 6، ص 216.

[4] طبرانى، معجم صغير، ص 170- هيثمى، مجمع الزوائد، ص 216.

[5] محب طبرى، ذخائر العقبى، ص 20.

[6] مناوى، فيض القدير، ج 3، ص 356.