على 7 نباشد، حزب و اولياى من شناخته نمى‌گردند.[1]

پيروزى على 7 در جنگها

ديگر فضايل امام على 7 اين است كه او، حمله‌ورى نيرومند و رابط لشكر و سيف اللَّه و برطرف كننده اندوه (و خطر) از رسول خدا 6 بود، فرشتگان از يورش او بر مشركان در شگفت شدند و به جهاد خويش، كافران، منافقان، مارقين، قاسطين و ناكثين را به شكست و تحمل سختى واداشت.

احمد حنبل نقل مى‌كند كه رسول خدا 6 او را با پرچم به ميدان نبرد مى‌فرستاد و جبرئيل در سمت راست و ميكائيل در سمت چپ او قرار مى‌گرفتند، از ميدان باز نمى‌گشت، تا با پيروزى بازگردد.

نزول آيه در برترى على 7‌

واقدى نقل كرده كه: على 7 و عباس و طلحه، تفاخر مى‌كردند، طلحه گفت: من صاحب بيت (و كعبه) هستم و كليدش در دست من است، عباس گفت: من آب دادن (و سقايه) حاجيان را به عهده دارم، على 7 فرمود: من نمى‌دانم شما چه مى‌گوييد؟ من شش ماه پيش از مردم نماز گزاردم و صاحب جهاد هستم، سپس اين آيه نازل شد:

أَ جَعَلْتُمْ سِقايَةَ الْحاجِّ وَ عِمارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ كَمَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ جاهَدَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ لا يَسْتَوُونَ عِنْدَ اللَّهِ‌ ...

أَجْرٌ عَظِيمٌ‌[2]: آيا سقايه حاجيان و آباد كردن مسجد الحرام را مانند كسى مى‌دانيد كه ايمان به خدا و روز قيامت آورد و در راه خدا جهاد نمود، نه هرگز مساوى نيستند ...

خداوند با اين آيه دعاى على 7 را تصديق نمود و به ايمان و مهاجرت و

[1]

ُ لو لا علىّ لم يعرف حزبى و لا اوليائى.

[2] توبه/ 19- 22.