كسى را وصى قرار داد؟ گفتم: يوشع بن نون، فرمود: چرا؟ گفتم: چون او اعلم مردم بود سپس فرمود: وصىّ و رازدار و بهترين كسى را كه پس از خود مى‌گذارم، و كارهاى مرا انجام مى‌دهد و دينم را ادا مى‌كند؛ على بن ابى طالب 7 است.[1] كتاب اربعين از انس بن مالك نقل كرده كه پيامبر خدا 6 فرمود: من و على حجت خدا بر بندگان او هستيم.[2] كتاب مناقب خوارزمى از مناقب ابن مردويه روايت كرده، كه پيامبر در صحن خانه و سرش در دامن دحيه كلبى بود و على 7 وارد شد، هنگامى كه چشم دحيه به او افتاد، سلام كرد، امام 7 فرمود: عليك السلام، حال رسول خدا 6 چگونه است؟

گفت: به خير است اى برادر پيامبر 6، على 7 به او فرمود: خدا از سوى اهل بيت : به تو پاداش خير دهد، دحيه به او عرض كرد: من تو را دوست مى‌دارم و نزد من مدحى دارى كه به تو مى‌رسانم، (و آن چنين است) كه تو امير المؤمنين 7 هستى و پرچم حمد در قيامت به دست تو است، و تو و شيعيانت را به بهشت مى‌برد، رستگار است كسى كه ولاى تو را دارد و زيانكار است كسى كه با تو دشمنى ورزد، به من نزديك شو و سر فرزند عمويت را در دامن گير، زيرا تو به اين كار سزاوارترى تا من، على 7 نيز سر پيامبر 6 را در دامن خويش گذاشت، پيامبر 6 بيدار شد و پرسيد: اين همهمه و سخن‌

[1]

ُ فوصيّتي و موضع سرّي و خير من أتركه بعدي ينجز عدتي و يقضي ديني علي بن أبي طالب 7.

[2]

ُ انا و علىّ حجّة اللَّه على عباده.