كه بر ايشان روى مى‌دهد و زهى فرج آل محمد 6 در زمان خليفه متخلف، كه به مترف شناخته مى‌شود.[1] آنگاه خليفه پيش از من كشته مى‌شود و خلف الخلف مى‌آيد، (يعنى جانشين پيامبر 6 كه مراد خود حضرت است).

بار خدايا، زمين از حجّت (حق) خالى نمى‌ماند، يا ظاهر است و مشهور يا پوشيده و پنهان، تا حجّتهاى خدا و دلايلش باطل نگردد، و او پيشوايى براى پيروان باشد و به او اقتدا كنند، اما كجايند اين گونه افراد و چقدر تعدادشان كم است و مقامشان نزد خدا بزرگ، خدا به وسيله ايشان دين و علمش را حفظ مى‌كند، تا آنها را در سينه همانندهاى خود بكارند و به امثال خويش بسپارند، علم و حقيقت ايمان به ايشان روى آورده و روح يقين را بدست آورده‌اند، و به چيزى كه جاهلان از آن گريزانند، انس دارند؛ و چيزى را كه مترفين براى خود گرفته‌اند، رها كرده‌اند، با بدنهاى خود با دنيا مصاحبت مى‌كنند، اما روحشان به بالا (به خدا) پيوند دارد، آنان حجتها و امناى خدا در زمين او هستند، آه چقدر شوق ديدارشان دارم، زهى به حال آنان كه بر دشمنان صبر مى‌كنند، به زودى خدا ما و ايشان و پدران صالح و همسران و فرزندانشان را در بهشت جاودان گردهم مى‌آورد.

غصّه‌ها و گريه‌هاى امام 7‌

راوى گفت: آنگاه امام 7 گريه كرد و حاضران نيز به گريه درآمدند، سپس با او وداع كردند و گفتند: ما به وصايت و امامت و برادرى‌ات با پيامبر خدا 6 شهادت مى‌دهيم.

[1] شايد مراد عثمان باشد.( م)