از او كسى را به وجود مى‌آورم، كه داعى راه و خازن علم من است، بنام حسن 7 سپس اين راه را به فرزندش كه «رحمة للعالمين» است تكميل مى‌نمايم.

او كمال موسى و بهاء عيسى و صبر ايّوب را دارد، اولياى من در دوران او خوار مى‌گردند، و سرهاشان را چون سرهاى ترك و ديلم، مى‌برند و كشته مى‌شوند و آواره مى‌گردند و ترسان و هراسانند، زمين به خونشان رنگين مى‌گردد، و بانگ وا ويلا و اندوه از ميان زنانشان بلند مى‌شود، آنان دوستان من هستند، به وسيله آنان هر فتنه كور (گمراهى) را دفع مى‌كنم و به وسيله ايشان، لغزشها را كشف مى‌نمايم و زنجيرها و كجى‌ها را دفع مى‌گردانم، آنان مستحق صلوات، از سوى خدايشان هستند و هم آنان هدايت يافتگانند.

«عبد الرحمن بن سالم» از «ابو بصير» نقل كرده كه اگر در روزگارت، جز اين حديث را نشناسى براى تو همين بس است و آن را جز بر اهلش بپوشان.

سيماى شكوهمند على 7 در قيامت‌

از ابن عباس نقل شده كه: پيامبر 6 فرمود: هنگامى كه رستاخيز معاد، بر پا مى‌شود، جبرئيل نزد من مى‌آيد، و پرچم حمد را كه هفتاد شاخه است، به همراه دارد و هر شاخه آن از خورشيد و ماه، گسترده‌تر است.

در اين موقع من بر كرسى‌اى از كرسيهاى رضوان كه بر منبرى از منبرهاى قدس نهاده شده، نشسته‌ام، و آن را مى‌گيرم و به دست على 7 مى‌دهم، راوى گفت: عمر برخاست و گفت: چگونه على 7 توان حمل آن را دارد؟ با اين كه فرمودى: هفتاد شاخه دارد؟

فرمود: اى عمر، آنگاه كه قيامت شود خداوند نيرويى چون نيروى جبرئيل و نورى چون نور آدم، و حلمى چون حلم رضوان، و جمالى چون يوسف و صدايى نزديك به صداى داود، به على 7 مى‌دهد، و اگر بنا نبود كه داود،